Ігнат Антонаў

Ігна́т Пятро́віч Анто́наў (28 сьнежня 1922, Будніца, Віцебскі раён — 1 лютага 2015) — беларускі нэўрапатоляг. Акадэмік АН Беларусі (1984), чалец-карэспандэнт АМН СССР (1974). Доктар мэдыцынскіх навук (1966), прафэсар (1967)^[1]. Заслужаны дзеяч навукі Беларусі (1972). Народны лекар Беларусі (1992).

Ігнат Антонаў
Дата нараджэньня	28 сьнежня 1922(1922-12-28)
Месца нараджэньня	Будніца, Віцебскі раён
Дата сьмерці	1 лютага 2015(2015-02-01) (92 гады)
Месца сьмерці	Менск, Беларусь
Месца пахаваньня	Усходнія могілкі
Месца вучобы	Беларускі дзяржаўны мэдычны ўнівэрсытэт
Занятак	лекар, нэўроляг, вайсковы лекар
Навуковая сфэра	мэдыцына
Месца працы	Рэспубліканскі навукова-практычны цэнтар нэўралёгіі і нэўрахірургіі[d] Беларуская мэдычная акадэмія пасьлядыплёмнай адукацыі[d]
Навуковая ступень	доктар мэдычных навук[d]
Узнагароды	Ганаровы грамадзянін Менску[d] Ганаровы грамадзянін Віцебску[d]

Біяграфія

Удзельнік Вялікай Айчыннай вайны^[1], быў вайсковым фэльчарам^[2]. Выратаваў 128 параненых байцоў. Скончыў Менскі мэдыцынскі інстытут у 1950 г^[1]. У 1950—1955 гг. малодшы навуковы супрацоўнік Беларускага НДІ нэўралёгіі, нэўрахірургіі і фізыятэрапіі, у 1955—1959 гг. — асыстэнт, а з 1959 г. — дацэнт катэдры нэрвовых хваробаў Беларускага дзяржаўнага інстытуту ўдасканаленьня ўрачоў^[3].

З 1962 дырэктар Беларускага НДІ нэўралёгіі і фізыятэрапіі^[1].

Навуковая дзейнасьць

Вядомы сваімі працамі па вывучэньні інфэкцыйных і паразытарных хваробаў нэрвовай сыстэмы^[1], фізыятэрапіі і курарталёгіі. Аўтар 12 вынаходніцтваў, 9 манаграфіяў, 438 навуковых артыкулаў (да 1993 г.). Стварыў навуковую школу і падрыхтаваў 20 дактароў і 42 кандыдаты навук^[3].

Міжнародная досьледная камісія Біяграфічнага інстытуту ЗША за выдатныя посьпехі ў разьвіцьці навукі прысвоіла І. П. Антонаву ганаровае званьне «Чалавек году-97», па рашэньні Міжнароднага біяграфічнага цэнтру (Кембрыдж, Ангельшчына) імя акадэміка ўнесенае ў выданьне «2000 знакамітых людзей ХХ стагодзьдзя»^[3].

Навуковыя працы

• Элементы топической диагностики заболеваний нервной системы. — Мн., 1963 (в соавт.)
• Судорожные состояния у детей. — Мн., 1970 (совм. с Г. Г. Шанько)
• Вертебрально-базилярные инсульты. Мн., 1977 (совм. с Л. С. Гиткиной)
• Ангиографическая диагностика сосудистых поражений и опухолей головного мозга. —Мн., 1973 (в соавт.)
• Гиперкинезы у детей. — Мн., 1975 (совм. с Г. Г. Шанько)

Узнагароды

Народны лекар Беларусі, ганаровы грамадзянін г. Менску і г. Віцебску. Узнагароджаны двума ордэнамі Чырвонай Зоркі, ордэнамі Айчыннай вайны І ступені, Працоўнага Чырвонага Сьцяга, Дружбы народаў, Айчыны ІІІ ступені, 15 мэдалямі^[3].