Айгарс Калвітыс

Айґарс Калвітыс (па-латыску: Aigars Kalvītis; нарадзіўся 27 чэрвеня 1966 году, Рыга) — латвійскі палітык, прэм’ер-міністар Латвіі ў 2004—2007 гг.

Айгарс Калвітыс
па-латыску: Aigars Kalvītis
прэм’ер-міністар Латвіі[d]
2 сьнежня 2004 — 20 сьнежня 2007
Папярэднік	Індуліс Эмсіс[d]
Наступнік	Іварс Годманіс[d]
Пасол на Сойм Латвіі
7 лістапада 2006 — 16 лістапада 2006
Пасол на Сойм Латвіі
20 сьнежня 2007 — 2 красавіка 2009
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	27 чэрвеня 1966(1966-06-27)[1] (59 гадоў) Рыга, Латвійская Савецкая Сацыялістычная Рэспубліка, СССР
Партыя	Народная партыя[d]
Адукацыя	Латвійскі сельскагаспадарчы ўнівэрсытэт Латвійскі ўнівэрсытэт
Узнагароды

Жыцьцяпіс

Скончыў Латвійскі сельскагаспадарчы ўнівэрсытэт у 1992 па спэцыяльнасьці «эканоміка». З 1992 па 1998 год Калвітыс рабіў мэнэджарам у розных сфэрах, зьвязаных зь сельскаю гаспадаркай.

У 1997 годзе стаўся адным з заснавальнікаў Народнае партыі Латвіі (Tautas Partija). У 1998 годзе ўпершыню абраны ў парлямэнт Латвіі. У 1999—2000 гадах — міністар сельскае гаспадаркі. У 2000—2002 гадах — міністар эканомікі. У 2002 годзе Калвітыс зноў абраны дэпутатам парлямэнту і ўзначаліў фракцыю Народнае партыі. 28 кастрычніка 2004 году латвійскі парлямэнт адправіў у адстаўку правацантрысцкі (складаўся зь сябраў «Хаўрусу зялёных і сялянаў», Народнае партыі і Латвійскае першае партыі) урад на чале з Індулісам Эмсысам. 24 лістапада 2004 году прэзыдэнтка Латвіі Вайра Віке-Фрэйбэрґа даручыла Айґарсу Калвітысу стварэньне новага кабінэту міністраў. 2 сьнежня 2004 году парлямэнт зацьвердзіў урад Айґарса Калвітыса — адзінаццаты з моманту абвяшчэньня незалежнасьці Латвіі ў 1991 годзе Кааліцыйны ўрад сфармавалі чатыры правыя сілы — Народная партыя, «Новы час», Першая партыя і Хаўрус зялёных і сялянаў. Гэтыя партыі кантралююць 70 з 100 галасоў у Сэйме. У апазыцыі засталіся праварадыкалы з аб’яднаньня «Айчыне і Свабодзе — Рух за нацыянальную незалежнасьць Латвіі» і тры партыі, што прадстаўляюць інтарэсы расейскамоўнага насельніцтва. У выніку ўрадавага крызісу Калвітыс сышоў з пасады прэм’ер-міністра 5 сьнежня 2007 году, канчаткова перадаўшы свае паўнамоцтвы Іварсу Ґодманісу 20 сьнежня.