Аляксандар Ізвольскі

Алякса́ндар Пятро́віч Ізво́льскі (па-расейску: Александр Извольский; 18 сакавіка 1856, Масква, — 16 жніўня 1919, Парыж) — расейскі дзяржаўны дзеяч, дыпламат.

Аляксандар Ізвольскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	18 сакавіка 1856(1856-03-18)[1][2][3] Масква, Расейская імпэрыя[4]
Памёр	16 жніўня 1919(1919-08-16)[4][5][1][…] (63 гады) XVI акруга Парыжу[d], Парыж[4]
Адукацыя	Аляксандраўскі ліцэй[d] Імпэратарскі Царскасельскі ліцэй
Сужэнец	Q106079899?
Дзеці	Hélène Iswolsky[d]
Бацька	Pyotr Izvolsky[d]
Маці	Yevdokiya Gezhelinskaya[d]
Узнагароды

Біяграфія

З роду Ізвольскіх, сын губэрнатара Пятра Аляксандравіча й брат обэр-пракурора Сьвяцейшага сыноду Пятра Пятровіча Ізвольскіх. У 1875 годзе скончыў Аляксандраўскі ліцэй. Паступіў на службу ў міністэрства замежных справаў, працаваў у Канцылярыі МЗС, затым на Балканах пад пачаткам амбасадара ў Турэччыне князя А. Б. Лабанава-Растоўскага. З 1882 — першы сакратар расейскае місіі ў Румыніі, затым на такой самай пасадзе ў Вашынгтоне. У 1894—1897 міністар-прэзыдэнт у Ватыкане, у 1897 пасланец у Бялградзе, у 1897—1899 у Мюнхэне, у 1899—1903 у Токіё і ў 1903—1906 у Капэнгагене. У 1906—1910 міністар замежных справаў. Прыналежыў да францускае арыентацыі і падштурхоўваў Расею да зьвязу з Ангельшчынай. Пры ягоным удзеле былі складзеныя: расейска-ангельская дамова 1907 году і расейска-японская дамова 1907 году, аўстра-расейская дамова ў Бухляў 1908 году і Расейска-італьянская дамова 1909 году ў Раканіджы. У 1910—1917 амбасадар у Парыжы. Згуляў бачную ролю ў кансалідацыі Антанты і падрыхтоўцы 1-е сусьветнае вайны 1914—1918 гадоў. У траўні 1917 выйшаў у адстаўку і пасьля, знаходзячыся ў Францыі, падтрымліваў ваенную інтэрвэнцыю супраць Савецкае Расеі. Пакінуў успаміны.