Барыс Рагуля

Бары́с Рагу́ля (анг. Boris Ragula; 1 студзеня 1920, Турэц, цяпер у Карэліцкім раёне Гарадзенскай вобласьці — 21 красавіка 2005 году^[1], Лёндан, Антарыё, Канада) — афіцэр войска польскага, беларускі настаўнік, вайсковы і палітычны дзяяч, доктар мэдыцыны, заступнік старшыні Рады БНР да 1997 году. Старшыня сусьветнай арганізацыі «Канфэрэнцыя Вольных Беларусаў». Старшыня філіялу Беларускага Інстытуту Навукі і Мастацтва ў Канадзе, дзейны сябра Згуртаваньня Беларусаў Канады.

Барыс Рагуля лац. Barys Rahula
Заступнік старшыні Рады БНР
? — 1997
Прэзыдэнт	Язэп Сажыч
Наступнік	Сяргей Навумчык
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1 студзеня 1920(1920-01-01) Турэц, Наваградзкі павет, Расейская імпэрыя
Памёр	22 красавіка 2005(2005-04-22) (85 гадоў) Лёндан, Мідлсэкс[d], Антарыё, Канада
Партыя	Беларуская незалежніцкая партыя
Адукацыя	Наваградзкая беларуская гімназія Каталіцкі ўнівэрсытэт Лёвэну[d] Віленскі ўнівэрсытэт[d]
Сужэнец	Людміла Рагуля
Бацька	Дзьмітры Рагуля

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Рагуля.

Біяграфія

Паступіў Наваградзкай беларускай гімназіі, працягнуў навучаньне ў Наваградзкай польскай гімназіі імя Адама Міцкевіча. У 1938 годзе паступіў на мэдычны факультэт Віленскага ўнівэрсытэту, але неўзабаве быў мабілізаваны. У чэрвені 1939 году скончыў польскую афіцэрскую школу ў Зэмбраве. Быў прызначаны камандзірам эскадрону ў 42-м палку польскага войска ў Беластоку. У пачатку Польскай абарончай вайны абараняў мяжу з Усходняй Прусіяй. 17 верасьня трапіў у нямецкі палон. Адтуль зь некалькіх спробаў здолеў уцячы і вярнуцца на радзіму, у БССР.

Працаваў выкладчыкам нямецкай мовы ў Любчанскай школе. Неўзабаве быў арыштаваны НКУС і празь нейкі час абвінавачаны ў шпіянажы, арганізацыі шпіёнскага кола на карысьць Нямеччыны, распаўсюджваньні антысавецкай прапаганды, падрыхтоўцы ўзброенага паўстаньня ў Беларусі, і прыгавораны да найвышэйшай меры пакараньня. Хутка пачаўся нямецкі напад на Савецкі Саюз, і Рагуля ўцёк з турмы падчас адступленьня савецкай арміі.

Пад нямецкай акупацыяй уладкаваўся ў Наваградзкую адміністрацыю перакладнікам. Прымаў удзел у арганізацыйным сходзе Беларускай незалежніцкай партыі ў 1942 годзе.

На загад нямецкага камісара Наваградзкага павету Вільгэльма Траўба ў лютым — сакавіку 1944 сфармаваў Наваградзкі конны эскадрон. Пасьля заканчэньня Другой сусьветнай вайны апынуўся ў амэрыканскім сэктары Нямеччыны.

Пасьля вайны жыў у Канадзе, быў аўтарытэтным лекарам-анколягам.

Быў адным зь лідэраў беларускай дыяспары ў Канадзе, прадстаўляў беларускую дыяспару ў міжнацыянальных аб’яднаньнях.