Валгаградзкая вобласьць

Валгагра́дзкая во́бласьць (па-расейску: Волгоградская область) — вобласьць на паўднёвым усходзе Ўсходне-Эйрапейскай раўніны, месьціцца на поўдні Расеі. Адміністрацыйны цэнтар — места Валгаград. Вобласьць уваходзіць у Паўднёвую фэдэральную акругу, мяжуе з Саратаўскай, Растоўскай, Астраханскай, Варонескай абласьцямі, а таксама з рэспублікамі Калмыкія й Казахстанам. Створана як вобласьць РСФСР 5 сьнежня 1936 году пад назовам Сталінградзкая вобласьць, сваю сёньняшнюю назву мае з 1961 году.

Валгаградзкая вобласьць
Волгоградская область
Герб	Сьцяг
Агульныя зьвесткі
Краіна	Расея
Статус	вобласьць
Уваходзіць у	Паўднёвая фэдэральная акруга Паволскі эканамічны раён
Адміністрацыйны цэнтар	Валгаград
Дата ўтварэньня	5 сьнежня 1936
Губэрнатар	Анатоль Броўка
Насельніцтва (2010)	2 611 156[1] (19-е месца)
Шчыльнасьць	23,1 чал./км²
Плошча	112 877 км² (31-е месца)
Месцазнаходжаньне Валгаградзкай вобласьці
Мэдыя-зьвесткі
Часавы пас	GMT +4
Код ISO 3166-2	RU-VGG
Код аўтам. нумароў	34, 134
Афіцыйны сайт
Дадатковыя мультымэдыйныя матэрыялы

Геаграфія

Валгаградзкая вобласьць мае выгаднае геаграфічнае становішча, зьяўляючыся галоўнымі варотамі на поўдзень Расеі з выхадам на Іран, Ірак, Каўказ, Украіну й Казахстан. У зваротным кірунку на цэнтральную Расею й Паволжа. Таксама ў вобласьці злучаюцца праз Волга-Данскі канал дзьве найважнейшыя ракі эўрапейскай часткі Расеі, Волга й Дон. Зь ягонай дапамогай можна выйсьці на наступныя мора: Касьпійскае, Белае, Балтыйскае, Чорнае й Азоўскае.

Вобласьць займае плошчу ў 112,9 тыс. км² (78% складаюць землі сельскагаспадарчага прызначэньня).

Карысныя выкапні

Валгаградзкая вобласьць валодае высокім патэнцыялам прыродных рэсурсаў для разьвіцьця мінэральна-сыравіннай базы на аснове сканцэнтраваных у нетрах разнастайных карысных выкапняў, як то нафта, газ, калійныя, магніевыя, натрыевыя солі, фасфарыты, фармовачныя пяскі, карбанатныя пароды й пяшчаньнікі для вытворчасьці друзу й бутавага каменя, пяскі й гліны рознага прызначэньня, жалезныя руды, каляровыя й рэдкія мэталы. У вобласьці маюцца значныя запасы падземных вод, у тым ліку мінэральных.

Гідраграфія

Па тэрыторыі Валгаградзкай вобласьці працякае каля 200 рэк рознай велічыні. Яны ставяцца да басэйнаў Азоўскага й Касьпійскага мораў.

Гісторыя

Вобласьць была створана 5 сьнежня 1936 году ў Сталінградзкім краі, сваю сучасную назву атрымала 10 лістапада 1961 году.

У канцы 2010 году шэраг экспэртаў заявілі аб рэальнай магчымасьці зьліцьця Валгаградзкай і Астраханскай абласьцей у адзіны Ніжне-Валжанскі край. Пры гэтым стаўка робіцца на Астраханскую вобласьць, ейны патэнцыял і рэгіянальную эліту^[2].

Насельніцтва

Насельніцтва вобласьці па выніках Усерасейскай перапісу насельніцтва 2010 году складае 2 611 156 чалавек. Шчыльнасьць насельніцтва — 23,1 чал/км².

Самай бойноў нацыянальнай групай зьяўляюцца расейцы (88,1%), на другім месцы пасьля іх месьцяцца ўкраінцы (2,07%), трэцяя й чацьвёртая па колькасьці нацыянальная група ёсьць казахі (1,66%) й татары (1,05%) адпаведна. Беларусы пражываюць у вобласьці ў колькасьці 12 232 чалавек паводле дадзеных на 2002 год, што складала 0,45% ад усяго насельніцтва.

Эканоміка

Валгаградзкая вобласьць ёсьць адзін з найбольш эканамічна разьвітых рэгіёнаў Расеі са збалянсаванай структурай гаспадаркі. Шматгаліновая сельская гаспадарка спалучаецца з разнастайнай прамысловасьцю, запасамі нафты й газу. Па тэрыторыі вобласьці працякаюць дзьве найбуйнейшыя суднаходныя рэкі, злучаныя Волга-Данскім каналам. На тэрыторыі вобласьці разьмешчана Волская ГЭС^[3]. [17]

Прамысловасьць

Асноўныя галіны прамысловасьці вобласьці складаюць машынабудаваньне й мэталаапрацоўка, паліўная, нафтаперапрацоўчая, хімічная, нафтахімічная прамысловасьці, чорная й каляровая мэталюргія. У вобласьці добра разьвіта вытворчасьць будматэрыялаў, а таксама тэкстыльная, дрэваапрацоўчая, харчовая прамысловасьць.