Вальс

Вальс (ад ням. Walzen — кружыцца) — парны танец, заснаваны на плаўным кружэньні ў спалучэньні з паступальным рухам.

Вальс

тып танцу

Падкляса ад	бальны танец
Time signature	3/4
Альтэрнатыўнае імя	slow waltz, english waltz

Музычны памер 3/4. Часам 3/8 або 6/8. Тэмп ад павольнага да ўмерана хуткага. Паходзіць ад народных танцаў на сумежжы Чэхіі, Аўстрыі і Баварыі кшталту лендлера. Найбольш вядомы венскі вальс, які на пачатку ХІХ стагодзьдзя першым напісаў Ёзэф Лянэр. Пазьней гэты вальс перастварыў Ёган Баптыст Штраўс. Пашыраным падвідам ёсьць павольны вальс-бастон. На сцэне вальс сталі выкарыстоўваць у такіх жанрах, як опэра, балет, апэрэта і драма. Таксама вальс стаў самастойнай музыкай для аркестраў і фартэпіяна, асновай для песьняў, рамансаў, сюітаў і сымфоніяў^[1].

Мінуўшчына

Вальс паходзіць зь сялянскіх парных танцаў, што бытавалі на сумежжы Чэхіі, Аўстрыі і Баварыі. У сярэдзіне XVIII стагодзьдзя пранік у гарады. У пачатку ХІХ стагодзьдзі стаў найбольш папулярным танцам у Эўропе. Яго мэлёдыя стала гучаць на прыдворных балях, у песьнях, рамансах, опэрах і балетах^[2].

Пасьля 1850-х гадоў вальс стаў вядомым у побыце беларускіх гарадоў, а затым і ў сялянскім побыце. У ХХ стагодзьдзі пераўтварыўся ў частку народных плясак і народнай музыкі Беларусі. Значны ўклад у стварэньне вальсаў зрабілі такія беларускія кампазытары, як Мікалай Аладаў, Анатоль Багатыроў, Рычард Бутвілоўскі, Яўген Глебаў, Васіль Залатароў, Ігар Лучанок, Сяргей Картэс, Рыгор Пукст, Зьміцер Смольскі і Эдуард Ханок^[1].