Возера радасьці (фільм)

«Во́зера ра́дасьці» — беларускі кароткамэтражны беларускамоўны мастацкі фільм рэжысэра Аляксея Палуяна, зьняты ў 2019 годзе^[4].

Возера радасьці
па-беларуску: Возера радасці па-ангельску: Lake of Happiness
Жанр	мок’юмэнтары[d] і драматычны фільм
Рэжысэр	Аляксей Палуян[1]
Сцэнарыст	Аляксей Палуян[1]
Заснаваны на	раман
Прадусар	Ёрн Мёленкамп[d][1] Eduardo Moisés Escribano Solera[d][1] Аляксей Палуян[1]
У ролях	Ігар Сігоў[1] Тацяна Мархель Анастасія Пляц[d][1] Сьвятлана Анікей[1]
Кампазытар	Vuraj Сяржук Доўгушаў[1]
Апэратар	Бэгруз Карамізадэ[d][1]
Мантаж	Аляксей Палуян[1]
Мастак	Кірыл Галіцкі[d][1]
Дата выхаду	2019[2]
Працягласьць	30 хвіліна[2]
Краіна	Беларусь[1] Нямеччына[1] Гішпанія[1]
Мова	беларуская мова[3]
Старонка на IMDb

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Возера радасьці (неадназначнасьць).

У здымачную каманду ўвайшлі кінапрафэсіяналы зь Нямеччыны, Ірану, Грузіі, Украіны, Шатляндыі і Баўгарыі. Фільм створаны па матывах аднайменнага раману Віктара Марціновіча^[5].

Сусьветная прэм’ера стужкі адбылася на сусьветным кінафэстывалі кароткамэтражных фільмаў у францускім Клермон-Фэране^[6]. Беларуская прэзэнтацыя «Возера радасьці» адбылася 13 лістапада 2019 году ў кінатэатры «Масква»^[7][8].

Сюжэт

У маленькай беларускай вёсцы, дзе час быццам спыніўся, дзевяцігадовая Яся перажывае сьмерць маці. Бацька дзяўчынкі адпраўляе яе ў інтэрнат. Але аднойчы яна вырашае зьбегчы і вярнуцца дадому.

Акторы

• Яся — Анастасія Пляц
• Ігар Сігоў
• Аляксандар Прымшыц
• Сьвятлана Анікей
• Алесь Малчанаў
• Дзяніс Тарасенка
• Алена Зуй-Вайцяхоўская
• Тацьцяна Мархель

Здымачная група

• рэжысэр — Аляксей Палуян
• саўндтрэк — «Vuraj»

Узнагароды

Фільм атрымаў тры ўзнагароды гішпанскага FICBUEU (у тым ліку «Найлепшая актрыса»), прыз «За найлепшую рэжысуру» на кінафэстывалі ў грэцкай Драме, дзьве ўзнагароды кінафэстывалю ў Нэвадзе, прыз у намінацыі «Найлепшы кароткамэтражны фільм» нямецкай кінапрэміі «Hessen Film Awards»^[9][10]. 2 лістапада 2020 году фільм перамог на амэрыканскім кінафэстывалі «LA Shorts» і мае пэрспэктывы на «Оскар-2021».

Крытыка

	Тое, што фільм зроблены па такіх галівудзкіх лякалах, адначасова і моцны, і слабы бок. Моцны, бо гэта тое, чаго шмат хто чакае, а слабы — бо гэта ўсё-такі не пошук нейкай арыгінальнай кінамовы.[11]