Ігар Сігоў

І́гар Аляксе́евіч Сіго́ў^[1][2][3][4] (нар. 30 сьнежня 1968, Полацак Віцебскай вобласьці БССР) — беларускі актор тэатру і кіно, Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь (2011)^[1].

Ігар Сігоў
Дата нараджэньня	30 сьнежня 1968 (56 гадоў)
Месца нараджэньня	Полацак, Віцебская вобласьць
Грамадзянства	СССР → Беларусь
Месца вучобы	Беларуская дзяржаўная акадэмія мастацтваў
Прафэсіі	актор
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы Рэспубліканскі тэатар беларускай драматургіі
Гады дзейнасьці	з 1994
Сябра ў	Каардынацыйная рада трэцяга складу[d] і Каманда Латушкі й Рух «За свабоду»[d]
Тэатар	Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы
Узнагароды	Мэдаль Францішка Скарыны Заслужаны артыст Беларусі
IMDb	ID 2333139
Ігар Сігоў у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Ігар Сігоў скончыў сярэднюю школу № 14 м. Полацку, займаўся бегам, скокамі ў вышыню, веславаньнем. Аднак, трапіўшы ў тэатральную студыю, захапіўся акторскай працай. Пасьля школы беспасьпяхова спрабаваў паступіць у Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут^[5].

Працаваў токарам на полацкім аўтарамонтным заводзе (1986—1987). Адслужыўшы ў Савецкай арміі (1987—1989), у 1989—1990 роках працаваў арганізатарам канцэртна-відовішчных мерапрыемстваў Палацу культуры вытворчага аб’яднаньня «Шкловалакно» ў Полацку, у 1990 — кіроўцам Полацкай райаграпрамтэхнікі.

У 1990—1994 роках навучаўся ў Беларускай акадэміі мастацтваў, пасьля заканчэньня якой быў прыняту ў трупу Рэспубліканскага тэатру беларускай драматургіі^[1]. З 2012^[6] па 2014 адначасова зьяўляўся дырэктарам РТДБ^[7][8].

З 2014 — актор Купалаўскага тэатру.

Творчасьць

Выканаў больш за 80 роляў у тэатры і кіно^[9]. У кіно дэбютаваў у 1996 року.

Фільм «Дзьверы(de)» ірляндзкай рэжысэркі Хуаніты Ўілсан(en), у якім актор выканаў галоўную ролю, браў Гран-пры на разнастайных кінафэстывалях, а ў 2010 року быў таксама намінаваны на прэмію Акадэміі за «найлепшы кароткаметражны гульнявы фільм»^[10].

Сям’я

Жанаты, мае сына Ільлю (ад першага шлюбу)^[11] і дачку Насту^[12].

Узнагароды

• 1999 — Гран-пры фэстывалю «Маладэчанская сакавіца—99» за найлепшае ўвасабленьне ролі Мужчыны ў спэктаклі «Апошняя пастараль» паводле А. Адамовіча, пастаноўка М. Дзінава.
• 2003 — нагрудны знак Міністэрства культуры за ўклад у разьвіцьцё культуры Беларусі «за высокае прафэсійнае майстэрства і значны ўнёсак у разьвіцьцё беларускага тэатральнага мастацтва» актору, вядучаму майстру сцэны.
• 2006, чэрвень — VIII Міжнародны тэатральны фэстываль «Мэльпамэна Таўрыі» — дыплём дырэктара фэстывалю «За сцэнічнае ўвасабленьне глыбіні славянскай душы» ў спэктаклі «Адвечная песьня» Я. Купалы, пастаноўка С. Кавальчыка.
• 2006, лістапад — дыплём актору на тэатральным конкурсе ХІІІ ММКФ «Лістапад» ад «Народнай газеты» за спэктакль «Адвечная песьня» Я. Купалы, сцэнічная ідэя і пастаноўка С. Кавальчыка.
• 2007 — пэрсанальная надбаўка прэзыдэнта Рэспублікі Беларусь за выдатны ўнёсак у разьвіцьцё культуры і мастацтва Рэспублікі Беларусь актору, вядучаму майстру сцэны.
• 2007 — мэдаль Францішка Скарыны
• 2011 — Заслужаны артыст Рэспублікі Беларусь^[1].