Геранім Хадкевіч (сын Аляксандра)

Геранім Хадкевіч (к. 1500 — 1561) — дзяржаўны дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Падчашы вялікі літоўскі (1542—1544), кашталян троцкі (1544—1549), адначасна староста генэральны жамойцкі (з 1545) і кашталян віленскі (з 1559)^[3]. Заснавальнік сярэдняй (быхаўскай) лініі роду Хадкевічаў.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Геранім Хадкевіч.

Геранім Хадкевіч

Герб «Касьцеша»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 1500 Вільня, Вялікае Княства Літоўскае
Памёр	не раней за 29 лістапада 1561 і не пазьней за 29 сьнежня 1561[1][2] Вільня, Вялікае Княства Літоўскае
Род	Хадкевічы
Бацькі	Аляксандар Хадкевіч Васіліса з Галоўчынскіх
Жонка	Ганна з Шэметаў
Дзеці	Ян, Крыстына, Барбара, Альжбета, Соф'я, Ганна, Канстанцыя
Дзейнасьць	пісьменьнік

Трымаў Ашмянскае (1538—1541), Радуньскае (1542—1545), Цельшаўскае (1546—1554), Вількійскае (1536 або 1550—1561) і Шклоўскае (1550—1554) староствы. Граф на Шклове і Быхаве.

Біяграфія

Сын Аляксандра Хадкевіча, ваяводы наваградзкага, і Васілісы з Галоўчынскіх. Меў братоў Рыгора і Юрыя.

У 1555 ад вялікага князя Жыгімонта Аўгуста выправіўся з дыпляматычнай місіяй да Папы Рымскага Паўла IV і імпэратара Фэрдынанда, які дараваў яму і нашчадкам тытул графа Сьвятой Рымскай імпэрыі. Умацаваў становішча роду ў найвышэйшых дзяржаўных колах^[4].

Сьпярша вызнаваў праваслаўе, каля 1530 перайшоў у каталіцтва, а ў 1555 пад уплывам Рэфармацыі — у кальвінізм.

Ажаніўся з Ганнай Шэмет. У шлюбе меў сына Яна і дачок Крыстыну, Барбару, Альжбету, Соф’ю, Ганну, Канстанцыю.