Ян Геранімавіч Хадкевіч

Ян Геранімавіч Хадкевіч (к. 1537 — 4 жніўня 1579) — дзяржаўны і вайсковы дзяяч Вялікага Княства Літоўскага. Стольнік вялікі літоўскі (1559—1564), генэральны староста жамойцкі (з 1564), адначасна маршалак вялікі літоўскі (з 1566) і кашталян віленскі (з 1574).

Ян Хадкевіч
лац. Jan Chadkievič

Ян Хадкевіч. Гравюра XIX ст. з старага партрэта
Герб Касьцеша
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 1537[1]
Памёр	4 жніўня 1579[2][1] Вільня, Вялікае Княства Літоўскае
Пахаваны	Касьцёл Сьвятых Станіслава і Ўладзіслава
Род	Хадкевічы
Бацькі	Геранім Хадкевіч[3] Ганна Шэмет[d][3]
Дзеці	Ян Караль Хадкевіч, Аляксандар Хадкевіч, Ганна Хадкевіч[d][4], Гальшка Хадкевіч[d], Аляксандра Хадкевіч[d][5] і Соф’я Хадкевіч[d]
Дзейнасьць	дыплямат

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Ян Хадкевіч.

Адміністратар Інфлянтаў (1566—1578), быў старостам ковенскім, цельшаўскім і платэльскім. У 1568 ад імпэратара Фэрдынанда I атрымаў графскі тытул.

Біяграфія

З шляхецкага роду Хадкевічаў гербу Касьцеша, сын Гераніма, кашталяна віленскага, і Ганны з Шэметаў. Вызнаваў кальвінізм, зь якога ў 1572 годзе перайшоў у каталіцтва.

Браў удзел у Інфлянцкай вайне, бітве на Уле (1654 год), іншых баях.

Быў супраціўнікам Люблінскай уніі (1569 год), выступаў супраць кандыдатуры Івана Тырана на польскі і літоўскі сталец, падтрымліваў Генрыка Валезы і Габсбургаў^[6].

У шлюбе з Крыстынай Збароўскай меў сыноў Аляксандра, Яна Караля і Гераніма, а таксама чатырох дачок.