Грамадзянская вайна ў Лібіі

15 лютага: уначы ў Бэнгазі(be) некалькі сотняў пратэстоўцаў біліся з паліцыянтамі праз арышт праваабаронцы^[1].
16 лютага: 4 забітых у сутычках пратэстоўцаў з паліцыяй у горадзе Эль-Бэйда^[2], 38 параненых у сутычцы дэманстрантаў з паліцыянтамі ў Бэнгазі праз арышт юрыста і праваабаронцы Фатхі Турбіля^[3].
17 лютага: Дзень гневу — затрыманьне 14 арганізатараў пратэсту ў Трыпалі^[4], у Бэнгазі 24 забітыя^[5].
18 лютага: у Бэнгазі накіравалі войскі, на вуліцы выйшла некалькі тысячаў чалавек, дэманстранты падпалілі будынак дзяржаўнай радыёстанцыі^[6], у выніку разгону лягера прыхільнікаў апазыцыі^[7] загінула 35 чалавек, агулам з 15 лютага загінула 84 асобы^[8], у Эль-Бэйда адбыліся сутычкі з паліцыяй^[9].
20 лютага: ад 15 лютага загінула 233 чалавекі^[10], каля тысячы — параненыя, урадавыя войскі абстрэльвалі барыкады снарадамі, салдаты гарнізона ў Бэнгазі зь некалькімі адзінкамі бронетэхнікі перайшлі на бок дэманстрантаў^[11].
21 лютага: у Трыпалі дэманстранты падпалілі шэраг будынкаў ураду і дзяржаўных тэлекампаніяў, увечары вайсковыя самалёты абстралялі дэманстрантаў, у Лібіі адключылі тэлефонную сувязь^[12].
23 лютага: сілы апазыцыі занялі ўсход краіны, міністар унутраных справаў Абдэль Фатах Юнэс аль-Абідзі(en) абвясьціў аб сваёй адстаўцы і заклікаў войска перайсьці на бок удзельнікаў пратэстаў^[13], салдаты ў горадзе Тобрук(en) (муніцыпалітэт Эль-Бутнан) перайшлі на бок апазыцыі, ля Бэнгазі лётчыкі катапультаваліся й разьбілі вайсковы самалёт дзеля ўнікненьня загаду бамбаваць горад, ад 15 лютага загінула 640 чалавек, зь іх каля 300 у Трыпалі, 230 — у Бэнгазі^[14].
24 лютага: урадавае войска атакавала паўстанцаў у гарадах Місурата(be) і Завія(be) (мун. Эз-Завія), паўстанцы занялі горад Зуара(en) (мун. Эн-Нугат-эль-Хумс) і заявілі аб паходзе на Трыпалі дзеля зрынаньня Муамара Кадафі^[15].
27 лютага: паўстанцы занялі горад Завія^[16].
2 сакавіка: урадавае войска заняла горад Брэга(en) (мун. Эль-Вагат)^[17].
4 сакавіка: некалькі сотняў дэманстрантаў патрабавалі адстаўкі Муамара Кадафі ў Трыпалі^[18].
5 сакавіка: у Лібіі заблякавалі доступ да сеціва^[19].
6 сакавіка: паўстанцы ўзялі нафтапрамысловы горад Рас-Лануф(en) (мун. Сырт)^[20], але пакінулі горад Бін Джавад(be) (мун. Сырт)^[21].
11 сакавіка: урадавае войска выбіла паўстанцаў з гарадоў Завія і Рас-Лануф^[22].
14 сакавіка: урадавае войска захапіла горад Зуара^[23].
16 сакавіка: ўрадавае войска захапіла горад Адждабія(be) (мун. Эль-Вагат)^[24].
18 сакавіка: Рада бясьпекі ААН ухваліла рашэньне аб забароне палётаў над Лібіяй, што дазволіла замежных войскам зьбіваць лібійская ваенныя самалёты^[25].
19 сакавіка: уначы амэрыканскія, брытанскія і францускія караблі і зьнішчальнікі нанесьлі ўдары, у тым ліку 110 крылатымі ракетамі «Тамагаўк(en)», па 20 пунктах супрацьпаветранай абароны (СПА) Лібіі^[26].
21 сакавіка: паветраны ўдар па рэзыдэнцыі Муамара Кадафі ў Трыпалі^[27].
22 сакавіка: вывядзеньне з ладу больш як паловы аб’ектаў СПА^[28].
24 сакавіка: зьнішчэньне ваеннай базы(en) ля Таджура(en) (мун. Тарабулус)^[29].
26 сакавіка: паўстанцы захапілі нафтавы порт Брэга і горад Адждабія^[30].
27 сакавіка: паўстанцы занялі порт Уджала, францускія летакі зьнішчылі 5 лібійскіх баявых самалётаў і 2 верталёты^[31].
28 сакавіка: паўстанцы захапілі Рас-Лануф^[32].
30 сакавіка: урадавае войска выбіла паўстанцаў зь Бін Джавада, Брэгі і Рас-Лануфа^[33].
1 красавіка: кіраўнік выведкі й міністры замежных справаў і нафтавай прамысловасьці Лібіі выехалі ў Туніс празь нежаданьне падтрымліваць Кадафі^[34].
2 красавіка: у выніку месяца баёў за Місурату 240 забітых, каля тысячы параненых^[35].
13 сакавіка: паўстанцы вярнулі сабе горад Адждабія пасьля зьнішчэньня паветраным ударам Арганізацыі Паўночнаатлятычнай дамовы (АПАД) 60 адзінак бронетэхнікі ўрадавага войска^[36].
21 красавіка: паўстанцы захапілі памежныя пасты Дэхіба і Вазін(be) (мун. Налут) на мяжы з Тунісам^[37].
24 красавіка: за 2 месяцы аблогі(be) Місураты звыш тысячы загінулых^[38].
1 траўня: уначы ад паветранага ўдару АПАД па Трыпалі загінулі 29-гадовы сын Саіф аль-Араб Кадафі(en) і тры ўнукі Муамара Кадафі^[39].
2 траўня: увечары ўрадавае войска абрынула на горад Зінтан(en) (мун. Эль-Джэбаль-эль-Гарбі) 10 ракетаў «Град(en)» за далучэньне да паўстанцаў^[40].
10 траўня: праз вайну краіну пакінулі каля 260 тысячаў чалавек^[41].
11 траўня: паўстанцы захапілі горад Зарык (25 км на захад ад Місураты)^[42].
20 траўня: паветранымі ўдарамі АПАД патапіла 8 ваенных караблёў у марскіх партах гарадоў Трыпалі, Эль-Хумс(be) (мун. Эль-Маграб) і Сырт(be)^[43].
30 траўня: 120 афіцэраў урадавага войска, у тым ліку 5 генэралаў і 2 палкоўнікі, пакінулі Лібію^[44].
14 чэрвеня: урадавае войска адступіла з гораду Кікла(en) (мун. Эль-Джэбаль-эль-Гарбі)^[45].
22 жніўня: паўстанцы прабіліся ў Трыпалі і паланілі сыноў Саіфа аль-Іслама(en) і Махамеда Кадафі(en), звыш 1500 загінулых^[46], больш за 5 тысячаў параненых^[47].
23 жніўня: у баі за Трыпалі загінула звыш 400 чалавек, 2 тысячы параненых^[48].
25 жніўня: брытанская армія прызнала ўдзел сваіх адмысловых войскаў(en) у захопе Трыпалі^[49].
15 верасьня: урадавае войска засталося ў 4 гарадах — Сырт, Бані-Валід(be) (мун. Місурата), Джуфра і Сабга(en) (мун. Сабга)^[50].
18 кастрычніка: паўстанцы выбілі ўрадавае войска з гораду Бані-Валід.
20 кастрычніка: паўстанцы занялі горад Сырт, Муамар Кадафі загінуў^[51].
22 кастрычніка: прэм’ер-міністар Нацыянальнай пераходнай рады Лібіі(be) Махмуд Джыбрыль выказаў намер правесьці парлямэнцкія выбары праз 8 месяцаў^[52].

Грамадзянская вайна ў Лібіі

Хада

Крыніцы

Wikiwand - on