Давід

Давы́д (па-габрэйску: דָּוִד‎; каля 1035 да н. э., Бэтлеем — каля 965 да н. э., Ерусалім) — цар юдэйскі, потым другі цар ізраільска-юдэйскі, малодшы сын Ясэя з Бэтлеема. У ісламскай традыцыі Дауд.

Давыд іўр. דָּוִיד‎
Цар Ізраілю
Цар Давыд працы Пэдра Бэругетэ (XV стагодзьдзе)
2-і цар аб’яднанага Ізраільскага царства
1002 да н. э. — 970 да н. э.
Папярэднік	Саул
Наступнік	Саламон
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1039 да н. э.[1],
Памёр	969 да н. э.[2],
Нашчадкі	Саламон
Сужэнец	Бэрсабія, Авігея[d], Эгла[d][3][4], Мелхола[d], Ахіноам[d], Нагіф[d], Абіталь[d] і Maacah[d]
Бацька	Ясэй

Паводле Старога запавету, у юнацтве Давыд пасьвіў авечак і вылучаўся добрай гульняў на арфе, дзякуючы гэтаму трапіў да двара цара Саула для суцяшэньня яго сваёй гульняў у час царскага сумнага настрою. Пасьля Давыд стаў царскім збраяносцам, а неўзабаве і зяцем цара Саула. Перамога, атрыманая Давыдам у адзінаборстве з філістымлянскім асілкам Галіяфам, зрабіла яго героем, але стала прычынай варожых да яго адносінаш цара Саула, які быў схільны бачыць у ім свайго ворага і некалькі разоў хацеў забіць. Гэта вымусіла Давыда хавацца ад перасьледу Саула ў п аўднёвай Палестыне, дзе ён стаў на чале вольніцы, а потым паступіць на службу да філістымлянаў^[5].

Пасьля гібелі ў бітве зь філістымлянамі Саула і ягоных сыноў Давыд быў абвешчаны царом Юдэі, да якой ён потым далучыў тэрыторыю ізраільскіх плямёнаў, захапіў хананейскі горад Ерусалім, куды перанёс з Хэўрона сваю сталіцу, і стварыў моцнае цэнтралізаванае Ізраільска-Юдэйскае царства, якое дасягнула межаў Эгіпту. У выніку краіна і ейная сталіца значна ўзмацнелі і ўзбагаціліся. У мэтах павялічэньня аўтарытэту сталічнага горада Давыд перанёс у Ерусалім гэтам званы каўчэг запавету і ўвёў пры ім правільнае богаслужэньне. Ён правёў перапіс насельніцтва (каля 973 да н.э., ня скончаны), устанавіў падаткі, апроч народнага апалчэньня стварыў атрады целаахоўнікаў з іншаземцаў (крыцянаў і філістымлянаў)^[5].

Давыд меў намер пабудаваць у сталіцы храм у гонар Егавы, то бок Першы ерусалімскі храм), аднак міжусобіцы паміж ягонымі шматлікімі шлюбнымі і пазашлюбнымі нашчадкамі перашкодзілі яму ажыцьцявіць да канца гэтую задуму. Пры жыцьці Давыд толькі пасьпеў сабраць у Ерусалім для пабудовы храма вялізныя сумы грошай у золаце і срэбры, працоўных і каменячосаў, нарыхтаваць шмат жалеза, медзі і кедравай драўніны. Пабудаваў жа гэты храм ягоны сын Саламон, які нарадзіўся ад Батшэбы, якую Давыд забраў у аднаго са сваіх воінаў — Урыя^[5].

У габрэйскім фальклоры Давыд паказваецца сьмелым пераможцам асілка Галіяфа. Біблеістыка адмаўляе прыпісваемае Давыду рэлігіёзнай традыцыяй складаньне псалмоў^[5].