Дзьвінаса

Дзьвінаса́, у верхняй плыні Сы́тніца — рака ў Беларусі, левы прыток ракі Вяльлі (басэйн Нёману). Цячэ ў Лагойскім і Вялейскім раёнах Менскай вобласьці. Даўжыня 54 км. Плошча вадазбору 614 км². Выдатак вады ў вусьці 4,3 м³/с. Сярэдні нахіл воднай паверхні 1,2‰.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Дзьвінаса (неадназначнасьць).

Рака

Дзьвінаса лац. Dźvinasa
Дзьвінаса паміж вёсак Ізьбішча і Выгар
Агульныя зьвесткі
Выток	ля вёскі Задворнікі 54°22′35″ пн. ш. 27°57′25″ у. д.
Вышыня вытоку	235.3 м.
Вусьце	Вяльля ля вёскі Стахі 54°36′36.93″ пн. ш. 27°33′50.61″ у. д.
Вышыня вусьця	165.7 м.
Краіны басэйну	Беларусь
Вобласьці	Менская вобласьць
Даўжыня	54 км
Сярэднегадавы сьцёк	4,3 м³/с
Плошча басэйну	614 км²
Нахіл воднай паверхні	1,2 ‰
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Месца зьліцьця Дзьвінасы й Вяльлі

Асноўныя прытокі

• Бараўлянка, Малка, Рудаўка, Балавец, Вейнка, Дзвонка

На рацэ

• Вадасховішчы: Плешчаніцкае

Агульныя зьвесткі

Пачынаецца каля Задворнікаў Лагойскага раёну, цячэ ў межах Менскага ўзвышша, вусьце каля Стахаў.

Даліна амаль ня выражаная. Абалона двухбаковая, пераважна забалочаная (асабліва ў ніжняй плыні), шырыня яе 100—150 м. Рэчышча ў верхняй плыні на працягу 3,3 км каналізаванае, яго шырыня ў межань 5—15 м. Берагі стромкія. Каля вёскі Расохаў сажалка (плошча 0,17 км²). Выкарыстоўваецца як водапрыёмнік мэліярацыйных каналаў^[1].

Славутасьці

• Курганны могільнік за два кілямэтры на паўднёвы захад ад вёскі Ізьбішча ля дарогі на вёску Выгар, быў выяўлены ў 1980 годзе Міхаілам Лашанковым і Міхасём Чарняўскім. Ён налічваў ня менш за 120 насыпаў^[2].
• Пры абсьледаваньні берагоў Дзьвінасы ў 1985 г. Міхась Чарняўскі адкрыў селішча, разьмешчанае за 50–70 м ад могільніка, ва ўрочышчы Калыскаўка, на першай надпойменнай тэрасе правага берага ракі Дзьвінаса. Селішча перасякае гравійная дарога, якая вядзе зь вёскі Ізьбішча ў вёску Выгар. Помнік дасьледавалі ў 1987—1989 гг. Валянцін Казей, а ў 1990–1991 гг. — Георгі Штыхаў, 1997. Знойдзены фрагмэнты раньнекругавых пасудзін Х–ХІ стст., кераміка XVII–XIX стст. Культурныя напляставаньні займаюць плошчу прыкладна 24 тыс. кв. м.^[3]