Дзяніс Манастырскі

Дзяніс Манастырскі (па-ўкраінску: Денис Анатолійович Монастирський, 12 чэрвеня 1980, Хмяльніцкі, УССР — 18 студзеня 2023, Бравары, Кіеўская вобласьць, Украіна) — украінскі юрыст, палітык, міністар унутраных спраў Украіны (2021—2023)^[1][2], народны дэпутат^[3] (2019—2021) ад партыі Слуга народу, старшыня Камітэту Вярхоўнай Рады па пытаньнях праваабарончай дзейнасьці^[4] (2019—2021), сябра РНБА Украіны (з 16 ліпеня 2021)^[5], кіраўнік «Динамо» Ўкраіны^[6]. Загінуў у авіякатастрофе над горадам Бравары, пад Кіевам 18 студзеня 2023 году^[7][8].

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Манастырскі.

Дзяніс Манастырскі лац. Dzianis Manastyrski
па-ўкраінску: Дени́с Анато́лійович Монасти́рський
народны дэпутат Украіны[d]
29 жніўня 2019 — 16 ліпеня 2021
міністар унутраных спраў Ўкраіны[d]
16 ліпеня 2021 — 18 студзеня 2023
Папярэднік	Арсэн Авакаў
Наступнік	Ігар Уладзіміравіч Кліменка[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	12 чэрвеня 1980(1980-06-12) Хмяльніцкі, УССР, СССР
Памёр	18 студзеня 2023(2023-01-18) (42 гады) Бравары, Кіеўская вобласьць, Украіна
Партыя	Слуга народу
Адукацыя	Хмяльніцкі ўніверсітэт кіравання і права[d] (2002)
Узнагароды

Жыцьцяпіс

У 2000 годзе працаваў на пасадзе юрыскансультанта ПАА "Хмяльніцкі завод кавальска-прэсавага абсталяваньня «Пригма-прэс» (г. Хмяльніцкі). З 2003 па 2006 год працаваў памочнікам-кансультантам народнага дэпутату Ўкраіны ў Вярхоўнай Радзе Ўкраіны. З 2005 па 2016 год выкладаў у Хмяльніцкім унівэрсытэце кіраваньня і права, узначальваў аддзел па пытаньнях заканатворчасьці і навуковых экспэртыз.

Рэвалюцыя годнасьці вызначыла неабходнасьць зьмены віду дзейнасьці з тэарэтычнага на практычны — зьвязаны з рэфармаваньнем праваахоўнай сыстэмы дзяржавы. З 2015 году ўдзельнічаў у абраньні кіруючага складу мясцовых пракуратураў (падчас рэструктурызацыі органаў пракуратуры 2015—2016 гг.).

З 2016 году ўдзельнічаў у фарміраваньні Дзяржаўнага бюро расьсьледаваньняў. Быў сакратаром пастаянна актыўнай конкурснай камісіі па фарміраваньні Дзяржаўнага бюро расьсьледаваньняў. З 2016 па 2019 год супрацоўнічаў як экспэрт па пытаньнях рэфармаваньня праваахоўнай і судовай сыстэм з аналітычным цэнтрам «Украінскі інстытут будучыні».

З 2019 па 2021 год — народны дэпутат Украіны, старшыня Камітэта Вярхоўнай Рады Ўкраіны па пытаньнях праваахоўнай дзейнасьці.

16 ліпеня 2021 году Вярхоўная Рада Украіны прызначыла яго на пасаду міністра ўнутраных спраў Украіны.