Добрыя Мысьлі

Гісторыя

Койданаўскі гасьцінец — старажытны шлях у бок Берасьця, Варшавы і Бэрліну. Тут здаўна разьмяшчаліся некалькі корчмаў, а на месцы сучаснага пляцу каля Палаца чыгуначнікаў узьнікла Кавальская Слабада, дзе месьціліся майстэрні кавалёў.

Добрыя Мысьлі ўзьніклі каля невялікага Францішканскага балота (раён Унівэрсытэту культуры і выхадаў з станцыі мэтро «Інстытут Культуры»), адкуль свой пачатак брала рэчка Няміга. Назва мясцовасьці ўтварылася ад вёскі, пазьней фальварку Добрай Мысьлі^[3]. Тут, на выезьдзе зь места, яшчэ ў 1-й палове XIX ст. стаяла карчма «Дабрамысьленская»^[4].

У пачатку XX ст. Добрыя Мысьлі ўваходзілі ў чацьвертую паліцэйскую частку места. Найбольшымі вуліцамі прадмесьця былі Новазахараўская (Маскоўская), Дзяменцьеўская (зав. Фабрыцыюса), Рыгораўская (Фабрыцыюса), Вірская, Новамяшчанская, Старамяшчанская, Кірылаўская, Сураская і Каменная вуліцы, Койданаўскі тракт, Кавальскі (пачатак вуліцы Варанянскага) і Дабрамысьленскі завулкі. Праз прадмесьце ішла Брылеўская вуліца — старажытная дарога ў фальварак Брылевічы^[5]^[6].

У наш час пра існаваньне Дабрамысьленскага прадмесьця напамінае аднайменны завулак.

Remove ads

Старыя адрасы

Берасьцейскі вакзал — другі менскі вакзал пасьля Віленскага, таксама меў назву «Вакзал на Добрых Мысьлях». Гэта быў вялікі драўляны будынак з 2-павярховай вежай. У 1871 року ён прыняў першы цягнік, што прыбыў у Менск. У ліпені 1920 року вакзал спалілі польскі войскі, па аднаўленьні ён працаваў да 1928 року. Цяпер прыкладна на тым жа месцы знаходзіцца меская служба Менскпасажыраўтатрансу.
Рыгораўская. Шклозавод Бацьвіньніка (былы Рабінзона). Першы гаспадар адкрыў прадпрыемства ў 1907 року, праз рок яго набыў Бацьвіньнік разам з фаміліяй Ашкіназі. Гута «Бацьвіньнік і К°» стала адной з найбольшых у сваёй галіне на тэрыторыі Беларусі. Па кастрычніцкім перавароце на яе вытворчай базе ўтварыўся завод «Пралетар», які існаваў у 1922—1941 роках. Цяпер будынак колішняй гуты належыць малочнаму заводу №1 (Фабрыцыюса, 9)
Дабрамысьленскі завулак, 6. Цагельня інжэнэра Г. А. Каплана, збудаваны ў 1895 року. Гаспадар першым у месьце набыў для прадпрыемства печ Гофмана з 14 камэрамі. Цагельня Каплана месьцілася побач з жаночай філіяй менскай вязьніцы. Мяркуецца, што будынак зьбярогся і ў ім знаходзяцца навучальныя майстэрні сярэдняй школы №41.
Дабрамысьленскі завулак, дом Эйдэльбэрга. Шклозавод Г. Я. Сыркіна, заснаваны ў 1899 року. Адкрыўся ў зьвязку з павелічэньнем попыту на шкляную тару, выкліканым увядзеньнем дзяржаўнай віннай манаполіі (1896 рок), якая забараніла продаж сьпіртовых напояў у разьліў. Будынак месьціўся ў раёне цяперашняга заводу «Калібр».
Дзяменцьеўская. Машынабудаўнічы і кацельны завод (Вакзальны), збудаваны ў 1898 року на сродкі братоў Л. і Я. Ліфшыцаў і Я. Выгоцкага. Заводзкія памяшканьні знаходзіліся ў раёне цяперашняй вуліцы Грушаўскай. Захаванасьць будынка не няпэўная.
Сураская, 18. Гасьцініца «Масква Берасьцейская» Гразоўскага (3 нумары). Знаходзілася побач зь Берасьцейскім вакзалам.
Сураская, перадатачная лінія. Майстэрні Маскоўска-Берасьцейскай чыгункі, збудаваныя ў 1871 року. У 1931 року на іх базе ўтварыўся Менскі вагонарамонтны завод імя Мясьнікова (Чыгуначная, 5).
Сураская. Сельскагаспадарчы рынак. Спэцыялізаваўся на продажы сала і зваўся ў народзе Сальнікам. Месьціўся ля Берасьцейскага вакзала^[6].