Прадстаўнік шляхецкага роду Пацеяў гербу «Вага», сын Леанарда Габрыеля, ваяводы віцебскага, і Рэгіны з Агінскіх. Меў брата Людвіка Канстантына, гетмана вялікага.

У 1692 годзе атрымаў урад харунжага троцкага. За часамі Грамадзянскай вайны ў Вялікім Княстве Літоўскім 1700 году падтрымліваў рэспубліканцаў — супраціўнікаў Сапегаў. Браў удзел у канфэдэрацыі войска Вялікага Княства Літоўскага 1696 году супраць Сапегаў, у бітве пад Алькенікамі. У студзені 1701 году на чале шляхецкага рушаньня разьбіў 16 конных харугваў Сапегаў і аддзелы сялянаў, ўзброеныя Сапегамі.

Выступаў за абсалютную ўладу караля і вялікага князя Аўгуста Моцнага. Удзельнічаў у Сандамірскай канфэдэрацыі, быў прыхільнікам Маскоўскай дзяржавы ў барацьбе супраць швэдзкага караля Карла XII. У 1708 годзе часова перайшоў на бок караля і вялікага князя Станіслава Ляшчынскага, у 1709 годзе зноў далучыўся да Аўгуста Моцнага^[1].

Першы раз ажаніўся каля 1707 году з Тэрэзай Ганнай Летаў (памерла па 1712 годзе), другі — з Францішкай Халецкай. У шлюбе нарадзіліся дзеці:

• Антоні (?—1749), стражнік вялікі літоўскі;
• Аляксандар (?—1770), ваявода троцкі;
• Міхал (?—1787), староста рагачоўскі і жыжмарскі;
• Барбара, жонка пісара вялікага літоўскага Юзэфа Бжастоўскага;
• Тэрэза, жонка стольніка кароннага Ігнацыя Гумецкага.