Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Безьдзеж)

Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — помнік архітэктуры XIX стагодзьдзя ў Безьдзежы. Знаходзіцца ў цэнтры колішняга мястэчка. Дзее. Твор архітэктуры клясыцызму. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы.

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Краіна	Беларусь
Вёска	Безьдзеж
Каардынаты	52°18′58″ пн. ш. 25°18′17″ у. д.
Канфэсія	Каталіцкая царква
Эпархія	Пінская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	клясыцызм
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь[1]
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на мапе Беларусі Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на Вікісховішчы

Утвараў адзіны ансамбль зь вежай-званіцай, зруйнаванай савецкімі ўладамі.

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Касьцёл, 1929

Першы драўляны касьцёл у Безьдзежы збудавалі ў XVI ст.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Безьдзеж апынуўся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1818 годзе замест драўлянага збудавалі мураваны касьцёл^[2].

Па здушэньні нацыянальна-вызвольнага паўстаньня (1863—1864) у 1865 годзе расейскія ўлады гвалтоўна перарабілі касьцёл пад царкву Ўрадавага сыноду Расейскай імпэрыі (Маскоўскай царквы).

Існуюць зьвесткі^[3], што 27 чэрвеня 1914 году намаганьнямі Рамана Скірмунта ў Безьдзежы пачалося будаваньне новага мураванага касьцёла. Гэты касьцёл скончылі ў 1915 годзе з фундацыі зямяніна Караля Орды, які яшчэ ў 1907 годзе ахвяраваў 2 дзесяціны зямлі і будаўнічы матэрыял, і на сродкі сялянаў.

Найноўшы час

Траецкі касьцёл і званіца, 1929 г.

У міжваеннай Польскай Рэспубліцы будынак касьцёла вярнулі каталікам. З 1990-х гадоў касьцёл належаць да Пінскага дэканату Пінскай дыяцэзіі.

Архітэктура

Твор архітэктуры клясыцызму. Гэта прастакутны ў пляне аб'ём, накрыты 2-схільным вальмавым дахам. Цэнтральнай восьсю галоўнага фасада разьмяшчаецца ўваходны партал з сандрыкам, над ім люнэт, франтон з круглым акном у тымпане і невялікая цыліндрычная сыгнатурка з крыжам у завяршэньні. Бакавыя фасады падзяляюцца прастакутнымі аркавымі праёмамі. На ляканічных фасадах вылучаецца антаблемэнт, дзеля простай дэкарацыі выкарыстоўваюцца карнізныя цягі з зубчыкамі, лапаткі на вуглах і ў прасьценках. Уваход мае выгляд партала з паўкруглай люкарнай.

Унутраная прастора перакрываецца бэлечнай стольлю. Над уваходам разьмяшчаюцца крывалінейнага абрысу хоры.