Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Германішкі)

Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — помнік архітэктуры канца XIX — пачатку XX стагодзьдзя ў Германішках. Знаходзіцца на ўсходняй ускраіне колішняга мястэчка пад адрасам вуліца Цэнтральная, 35. Дзее. Твор архітэктуры нэаготыкі. Аб’ект Дзяржаўнага сьпісу гістарычна-культурных каштоўнасьцяў Беларусі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы.

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Краіна	Беларусь
Вёска	Германішкі
Каардынаты	54°07′39.29″ пн. ш. 25°21′44.67″ у. д.
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Гарадзенская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	нэаготыка
Статус	Дзяржаўны сьпіс гісторыка-культурных каштоўнасьцяў Рэспублікі Беларусь
Сайт	pallatyny.by/index.php/b…
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на мапе Беларусі Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на Вікісховішчы

Гісторыя

Касьцёл, каля 1900 г.

Вялікае Княства Літоўскае

Першы драўляны касьцёл у Германішках збудавалі каля 1452 году паводле біскупскай фундацыі. У 1686 годзе на сродкі Канстантына Казімера Бжастоўскага збудавалі новы драўляны касьцёл.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Германішкі апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць.

У другой палове XIX ст. у куце агароджы касьцёла збудавалі капліцу. У 1886—1909 гадох вялося будаваньне мураванага касьцёла.

Найноўшы час

У 1920-я гады над касьцёлам надбудавалі званіцу. У 1965 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, усе каштоўныя рэчы разрабавалі.

У 1987 годзе будынак касьцёла вярнулі вернікам. 17 чэрвеня 2000 году касьцёл наноў асьвяцілі.

Архітэктура

Помнік архітэктуры нэаготыкі. Да прастакутнага ў пляне асноўнага аб’ёму з фронта далучаецца 3-ярусная шатровая званіца. Выцягнутая 5-гранная апсыда, аб’яднаная з агульным дахам, мае бакавыя нізкія закрысьціі. На паліхромных сьценах графічна вылучаюцца атынкаваныя і пабеленыя элемэнты архітэктурнага дэкору — прафіляваныя ліштвы стральчатых аконных праёмаў, карнізы і кутнія лапаткі. У алтарнай сьцяне надмагільная пліта Стэфаніі Вансовіч (памерла ў 1879), спадчына ад якой склала аснову сродкаў на будаваньне касьцёла.

Унутраная прастора перакрываецца роўнай падшыўной стольлю. Падлога выкладаецца з керамічных плітак. Інтэр’ер аздабляюць тры алтары. Галоўны тытульны алтар Найсьвяцейшай Тройцы ілюзорны — намаляваны на сьцяне, бакавыя алтары (налева — Божай Міласэрнасьці, дзе ў другім ярусе зьмяшчаецца абраз Сьвятога Францішка з Асызі, направа — Маці Божай Чанстахоўскай з абразом Сьвятога Язэпаў другім ярусе) драўляныя, зробленыя разам з амбонам у 1885 годзе ў стылі нэабарока і перанесеныя з былога драўлянага касьцёла. Над уваходам месьцяцца хоры, дзе захоўваецца арган у стылі клясыцызму, таксама з папярэдняга касьцёла.

Касьцельны пляц атачаецца бутавай агароджай з 3-пралётнай брамай. У куту агароджы знаходзіцца капліца — 4-гранная вежа пад акруглым скляпеньнем з крыжом у завяршэньні. Атынкаваныя грані дэкаруюцца ў 2 ярусы прастакутнымі нішамі, апярэзваюцца 3-абломным карнізам^[1].

Галерэя

• Сучасныя здымкі
• 
  З боку апсыды
• 
  Інтэр'ер
• 
  Брама
• 
  Каплічка