Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (Шылавічы)

Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы — помнік архітэктуры пачатку XX стагодзьдзя ў Шылавічах. Знаходзіцца ў паўднёвай частцы колішняга мястэчка. Дзее. Твор архітэктуры нэаготыкі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы.

Помнік сакральнай архітэктуры
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Краіна	Беларусь
Вёска	Шылавічы
Каардынаты	53°10′06.43″ пн. ш. 24°14′37.47″ у. д.
Канфэсія	каталіцтва
Эпархія	Гарадзенская дыяцэзія
Архітэктурны стыль	нэаготыка
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на мапе Беларусі Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы на Вікісховішчы

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Рымска-каталіцкая парафія ў Шылавічах утварылася ў 1511 годзе з фундацыі ўладальнікаў маёнтку Крупскіх. Па зьнішчэньні пажарам першага касьцёла ў 1600 годзе, уладальнік Шылавічаў Крыштап Вольскі разам з жонкай Барбарай пачалі будаваньне новага касьцёла, кансэкраванага ў 1620 годзе віленскім біскупам Абрагамам Войнам.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

Па трэцім падзеле Рэчы Паспалітай (1795 год), калі Шылавічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, касьцёл працягваў дзеяць. У 1807 годзе ў левым куце касьцельнай агароджы збудавалі драўляную вежу-званіцу.

У 1907—1914 гадох у Шылавічах збудавалі мураваны касьцёл. Будынак касьцёла пацярпеў у час Першай сусьветнай вайны.

Найноўшы час

У 1927 годзе скончылася аднаўленьне касьцёла. Тады ж збудавалі новую плябанію. У 1931 годзе згарэла драўляная званіца.

У 1958 годзе савецкія ўлады зачынілі касьцёл, у будынку якога зрабілі сховішча зерня, потым — сховішча цэмэнту і хімікатаў, рамонтныя майстэрні трактароў. У 1989 годзе касьцёл вярнулі каталікам, у 1993 годзе завяршылася яго аднаўленьне.

Архітэктура

Помнік архітэктуры нэаготыкі. Гэта 3-нэфавая 1-вежавая базыліка з трансэптам, 3-граннай апсыдай і дзьвюма закрысьціямі. На галоўным заходнім фасадзе вылучаецца 4-ярусная шатровая вежа вышынёй 55 м (тры ніжнія ярусы 2-гранныя, верхні — 8-гранны). Грані вежы ўмацоўваюцца контрфорсамі, дэкаруюцца аркавымі і стральчатымі нішамі. Галоўны ўваходны партал завяршаецца вімпэргам. Бакавыя фасады праразаюцца стральчатымі вокнамі-біфорыюмамі, у прасьценках умацоўваюцца контрфорсамі і аркбутанамі. Крылы трансэпта маюць адно стральчатае 4-часткавае акно і завяршаюцца прыступкавым атыкам зь пінаклямі.

Унутраная прастора перакрываецца крыжовымі скляпеньнямі з нэрвюрамі. Нэфы падзяляюцца стральчатымі аркавымі праёмамі, якія абапіраюцца на прафіляваныя слупы. Шырока выкарыстоўваецца лякальная цэгла дзеля нэрвюраў, абрамленьняў арак і дэкору слупоў^[1].

Галерэя

Гістарычныя здымкі

• Старыя здымкі
• 
  1909 г.
• 
  1917 г.
• 
  да 1939 г.
• 
  1941—1944 гг.

Сучасныя здымкі

• Сучасны стан
• 
  Агульны выгляд
• 
  З боку апсыды
• 
  Уваход
• 
  Фрагмэнт