Шылавічы

Шы́лавічы^[1] — вёска ў Беларусі, каля ракі Навумкі. Цэнтар сельсавету Ваўкавыскага раёну Гарадзенскай вобласьці. Насельніцтва на 2012 год — 764 чалавекі. Знаходзяцца за 20 км на захад ад Ваўкавыску, за 10 км ад чыгуначнай станцыі Андрэевічы.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Шылавічы (неадназначнасьць).

Шылавічы лац. Šyłavičy
Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы
Першыя згадкі:	XVI стагодзьдзе
Краіна:	Беларусь
Вобласьць:	Гарадзенская
Раён:	Ваўкавыскі
Сельсавет:	Шылавіцкі
Насельніцтва:	656 чал. (2010)
Часавы пас:	UTC+3
Тэлефонны код:	+375 1512
Нумарны знак:	4
Геаграфічныя каардынаты:	53°10′6″ пн. ш. 24°14′36″ у. д.
Шылавічы на мапе Беларусі ± Шылавічы Шылавічы
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Шылавічы — даўняе мястэчка гістарычнай Ваўкавышчыны (частка Наваградчыны).

Гісторыя

Вялікае Княства Літоўскае

Упершыню Шылавічы ўпамінаюцца ў XVI стагодзьдзі. У розныя часы маёнтак знаходзіўся ў валоданьні Крупскіх, Вольскіх, Весялоўскіх.

У 1600 годзе Крыштап Вольскі фундаваў у Шылавічах касьцёл^[2]. У 1642 годзе Крыштап і Аляксандра Весялоўскія перадалі мястэчка Гарадзенскаму кляштару брыгітак.

Пад уладай Расейскай імпэрыі

У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай (1795 год) Шылавічы апынуліся ў складзе Расейскай імпэрыі, у Ваўкавыскім павеце Гарадзенскай губэрні. На 1836 год у духоўным мястэчку было 13 двароў, дзеяў касьцёл. На 1914 год Шылавічы мелі статус сяла, тут было 36 двароў.

За часамі Першай сусьветнай вайны ў 1915 годзе Шылавічы занялі войскі Нямецкай імпэрыі.

Найноўшы час

25 сакавіка 1918 году згодна з Трэцяй Устаўной граматай Шылавічы абвяшчаліся часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 году ў адпаведнасьці з пастановай І зьезду КП(б) Беларусі яны ўвайшлі ў склад Беларускай ССР^[3]. Згодна з Рыскай мірнай дамовай 1921 году Шылавічы апынуліся ў складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі, у Ваўкавыскім павеце Беластоцкага ваяводзтва.

У 1939 годзе Шылавічы ўвайшлі ў БССР, дзе 12 кастрычніка 1940 году сталі цэнтрам сельсавету. На 1 студзеня 2004 году тут было 240 двароў. У 2000-я гады Шылавічы атрымалі афіцыйны статус «аграгарадку».

• Мястэчка на старых здымках
• 
  Стары касьцёл, каля 1900 г.
• 
  Званіца і брама, 1909 г.
• 
  Званіца і новы касьцёл, 1917 г.
• 
  Новы касьцёл, да 1939 г.

Насельніцтва

Дэмаграфія

• XIX стагодзьдзе: 1836 год — 92 чал.
• XX стагодзьдзе: 1914 год — 201 чал.; 1999 год — 742 чал.
• XXI стагодзьдзе: 2003 год — 746 чал.^[4]; 1 студзеня 2004 году — 746 чал.; 2010 год — 656 чал.; 2012 год — 764 чал.

Інфраструктура

У Шылавічах працуюць сярэдняя і музычная школы, дашкольная ўстанова, дом культуры, бібліятэка, пошта.

Эканоміка

Цэнтар прыватнага сельскагаспадарчага ўнітарнага прадпрыемства «Шылавічы-Агра».

Турыстычная інфармацыя

Славутасьці

• Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (1907—1914)

Страчаная спадчына

• Касьцёл Найсьвяцейшай Тройцы (1600)