Клемэнт Этлі

Клемэнт Этлі^[6] (па-ангельску: Clement Attlee; 3 студзеня 1883, Лёндан — 8 кастрычніка 1967) — дзяржаўны й палітычны дзеяч Вялікабрытаніі, 63-і прэм’ер-міністар. Належаў да Лейбарысцкай партыі. Граф (1955).

Клемэнт Этлі
па-ангельску: Clement Attlee
прэм’ер-міністар Вялікабрытаніі[d]
26 ліпеня 1945 — 26 кастрычніка 1951
Папярэднік	Ўінстан Чэрчыль
Наступнік	Ўінстан Чэрчыль
віцэ-прэм’ер-міністар Вялікабрытаніі[d]
19 лютага 1942 — 23 траўня 1945
Наступнік	Herbert Morrison[d]
Лідэр апазыцыі[d]
26 кастрычніка 1951 — 25 лістапада 1955
Папярэднік	Ўінстан Чэрчыль
Наступнік	Herbert Morrison[d]
лідэр Лейбарысцкай партыі[d]
25 кастрычніка 1935 — 25 лістапада 1955
Папярэднік	George Lansbury[d]
Наступнік	Х'ю Гейтскел[d]
намесьнік старшыні Лейбарысцкай партыі Вялікабрытаніі[d]
25 кастрычніка 1932 — 25 кастрычніка 1935
Папярэднік	John Robert Clynes[d]
Наступнік	Arthur Greenwood[d]
лорд-прэзыдэнт рады[d]
24 верасьня 1943 — 23 траўня 1945
Папярэднік	John Anderson, 1st Viscount Waverley[d]
Наступнік	Frederick Marquis, 1st Earl of Woolton[d]
сябра Палаты лордаў[d]
25 студзеня 1956 — 8 кастрычніка 1967
дзяржаўны сакратар па справах дамініёнаў[d]
15 лютага 1942 — 24 верасьня 1943
Папярэднік	Robert Gascoyne-Cecil, 5th Marquess of Salisbury[d]
Наступнік	Robert Gascoyne-Cecil, 5th Marquess of Salisbury[d]
лорд Тайнай пячаткі[d]
12 траўня 1940 — 15 лютага 1942
Папярэднік	Kingsley Wood[d]
Наступнік	Stafford Cripps[d]
канцлер герцагства Ланкастэрскага[d]
23 траўня 1930 — 13 сакавіка 1931
Папярэднік	Oswald Mosley[d]
Наступнік	Arthur Ponsonby, 1st Baron Ponsonby of Shulbrede[d]
сябра таемнай рады Вялікабрытаніі[d]
з 1935
сябра 41-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
26 траўня 1955 — 16 сьнежня 1955
сябра 40-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
25 кастрычніка 1951 — 6 траўня 1955
сябра 39-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
23 лютага 1950 — 5 кастрычніка 1951
сябра 38-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
5 ліпеня 1945 — 3 лютага 1950
сябра 37-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
14 лістапада 1935 — 15 чэрвеня 1945
сябра 36-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
27 кастрычніка 1931 — 25 кастрычніка 1935
сябра 35-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
30 траўня 1929 — 7 кастрычніка 1931
сябра 34-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
29 кастрычніка 1924 — 10 траўня 1929
сябра 33-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
6 сьнежня 1923 — 9 кастрычніка 1924
сябра 32-га парлямэнту Вялікабрытаніі[d]
15 лістапада 1922 — 16 лістапада 1923
дзяржаўны сакратар абароны Вялікабрытаніі[d]
27 ліпеня 1945 — 20 сьнежня 1946
Папярэднік	Ўінстан Чэрчыль
Наступнік	A. V. Alexander, 1st Earl Alexander of Hillsborough[d]
Лідэр апазыцыі[d]
25 кастрычніка 1935 — 22 траўня 1940
Папярэднік	George Lansbury[d]
Наступнік	Hastings Lees-Smith[d]
Лідэр апазыцыі[d]
23 траўня 1945 — 26 ліпеня 1945
Папярэднік	Arthur Greenwood[d]
Наступнік	Ўінстан Чэрчыль
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	3 студзеня 1883(1883-01-03)[1] Патні[d], Wandsworth[d], Сарэй, Ангельшчына, Вялікабрытанія[d][2]
Памёр	8 кастрычніка 1967(1967-10-08)[2][3] (84 гады) Лёндан, Вялікабрытанія[2]
Партыя	Лейбарысцкая партыя[4]
Адукацыя	Унівэрсытэцкі коледж[d] Меская прававая школа[d] Гэйлібэрыйскі коледж[d][5]
Сужэнец	Віялета Этлі[d]
Дзеці	Джанэт Гелен Шыптан[d][3], лэдзі Фэлісіці Эн Этлі[d][3], Марцін Этлі, 2-гі граф Этлі[d][3] і лэдзі Элісан Элізабэт Этлі[d][3]
Бацька	Генры Этлі[d][5]
Маці	Элен Брэйвэры Ўотсан[d][3]
Узнагароды	сябра Лёнданскага каралеўскага таварыства[d] (1947)

Біяграфія

Вучыўся ў Оксфардзкім унівэрсытэце, юрыст. 3 1907 у Фабіянскім таварыстве, з 1908 у Незалежнай рабочай партыі (у складзе Лейбарысцкай партыі Вялікабрытаніі). З 1935 року па 1955 року лідэр Лейбарысцкай партыі Чалец лейбарысцкіх урадаў 1924 ды 1929—1931 лорд-хавальнік дзяржаўнай пячаткі (1940—1942), намесьнік прэм’ер-міністра, міністар ў справах дамініёнаў і лорд-старшыня Рады кааліцыйнага ўрада У. Чэрчыля (1942—1945). Прэм’ер-міністар (1945—1951), адначасова міністар абароны (1945—1946). Удзельнік Патсдамскай канфэрэнцыі 1945. Урад К. Этлі нацыяналізаваў Ангельскі банк, чыгункі, грамадзянскую авіяцыю, сувязь, некаторыя галіны прамысловасьці, зрабіў захады па паляпшэньні сыстэмы сацыяльнага страхаваньня, асьветы й аховы здароўя, надаў незалежнасьць Індыі (1947), якая паводле пляна Маўнтбэтэна падзелена на дамініёны (Індыйскі зьвяз ды Пакістан), Бірме (1948), чынна ўдзельнічаў у рэалізацыі пляна Маршала, стварэньні блёку НАТО (1949), накіраваў брытанскія войскі для ўдзелу ў карэйскай вайне 1950—1953.