Кіт (сузор’е)

Кіт (па-лацінску: Cetus, Cet) — сузор’е ў экватарыяльным поясе нябеснай сфэры. Назва сузор’я паходзіць ад Кіта — марской пачвары ў грэцкай міталёгіі. Кіт знаходзіцца ў «воднай» частцы зорнага неба, побач з Вадалівам, Рыбамі і Эрыданам.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Кіт (неадназначнасьць).

Кіт
Сьпіс зорак у сузор’і Кіт
Лацінская назва	Cetus
· у родным склоне	Ceti
· скарот	Cet
Простае ўзьняцьцё	1,42г
Схіленьне	−11,35°
Квадрант	SQ1
Плошча	1231 кв. гр. (4-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	88
Зорак з плянэтамі	22
Зорак ярчэй за 3.00m	2
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	9
Найярчэйшая зорка	β Cet (Дэнэб Кайтас)[a] (2,04m)
Найбліжэйшая зорка	Лейтэн 726-8 (8,73 сьв. г., 2,68 пк)
Аб’екты Мэсье	1
Мэтэорныя патокі	Кастрычніцкія Цытыды Эта-Цытыды Амікрон-Цытыды
Памежныя сузор’і	Баран Рыбы Вадаліў Скульптар Печ Эрыдан Цялец
Назіраецца ў шыротах паміж +70° і −90°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу лістапада.

Адметнасьці

Сузор’е Кіта, бачнае няўзброеным вокам.

Экліптыка

Кіт не зьяўляецца задыякальным сузор’ем, але экліптыка праходзіць побач зь яго граніцамі, таму ў сузор’і падчас можна пабачыць плянэты. Тым часьцей можна пабачыць у Кіце астэроіды, паколькі іх арбіты звычайна маюць большае нахіленьне да экліптыкі, як тое маюць плянэты. Так, у сузор’і Кіта ў 1807 годзе быў адкрыты астэроід 4 Вэста.

Зоркі

Асноўны артыкул: Сьпіс зорак у сузор’і Кіта

Найадметнейшай зоркай Кіта зьяўляецца Міра (ο Кіта) за 420 сьв. гадоў ад Зямлі. Яна стала першай зьменнай зоркай і правобразам для асобнага тыпу зьменных зорак. Кожныя 332 дні яна дасягае найбольшай, трэцяй, бачнай зорнай велічыні, і цьмее да 10-й, нябачнай няўзброеным вокам. Міра была адкрытая ў 1596 годзе Давідам Фабрыцыюсам.^[1]

Аб’екты глыбокага космасу

Паколькі Кіт ляжыць па-за галяктычнай плоскасьцю, добра бачныя далёкія галяктыкі. Найярчэйшая зь іх — Мэсье 77 (NGC 1068) — сьпіральная галяктыка 9-й зорнай велічыні каля δ Кіта за 50млн сьв. гадоў ад Зямлі. Яна павернутая да нас такім чынам, што можна разглядзець яе структуру і ядро, якое мае 10-ю зорную велічыню. Яна таксама зьяўляецца сэйфэртаўскай галяктыкай і ёсьць даволі яскравым аб’ектам у радыёспэктры.^[1] У сузор’і знаходзіцца скупнасьць галяктык JKCS 041 — найаддаленейшы зь вядомых аб’ектаў, падобных яму.^[2]