Леанід Галубовіч

Леанід Міхайлавіч Галубовіч (нарадзіўся 12 жніўня 1950 году, Вароніна, Клецкі раён, Менская вобласьць) — беларускі паэт.

Леанід Галубовіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	12 жніўня 1950 (75 гадоў) Вароніна, Клецкі раён, Менская вобласьць
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэзія
Мова	беларуская
Узнагароды	Залатая літара[d] (2010) Мядовая прэмія

Біяграфія

Пасьля заканчэньня Грыцэвіцкай сярэдняй школы (1967) паступіў у Слуцкае ГПТВ-97. Служыў у Савецкай Арміі, працаваў электрыкам на прадпрыемствах Слуцку, Жабінкі і Клецку. З 1977 году працаваў электрыкам у роднай вёсцы Вароніна. У 1984 годзе Галубовіч выдаў зборнік вершаў «Таемнасьць агню», за які яго прынялі ў Саюз пісьменьнікаў. У 1987 годзе паступіў на Вышэйшыя літаратурныя курсы ў Маскве. Працаваў рэдактарам літаратурна-драматычных праграм на БТ, у часопісе «Крыніца». Працаваў у аддзеле крытыкі ў штотыднёвіку «ЛіМ».

Апекаваўся спадчынай памерлых пісьменьнікаў Міколы Купрэева, Васіля Сахарчука, Віктара Стрыжка. Дзякуючы ў тым ліку і яму, пасьля сьмерці аўтараў іх кнігі выдаваліся^[1].

Творчасьць

Аўтар паэтычных зборнікаў «Таемнасьць агню» (1984), «Споведзь бяссоннай душы» (1989), «Бусел без гнязда» (1989), «Таемнасьць споведзі» (1993), «Заложнік цемры» (1994), «Апошнія вершы Леаніда Галубовіча» (2000), а таксама кнігі мініятураў «Зацемкі зь левай кішэні» (1998). У кастрычніку 2010 прэзэнтаваў кнігу крытычных эсэ «Сыс і кулуары»^[1], за якую быў уганараваны прэміяй «Залатая літара»^[2].