Леанід Гаўрылаў

Леанід Рыгоравіч Гаўрылаў (2 лютага 1918, в. Бердыж, Чачэрскі раён — 1941?) — беларускі паэт^[1].

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Гаўрылаў.

Леанід Гаўрылаў
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	2 лютага 1918(1918-02-02) Бердыж, Рэчыцкі павет, Менская губэрня
Памёр	1941
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт
Мова	беларуская мова
Леанід Гаўрылаў у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Вучыўся ў Менскім беларускім пэдагагічным тэхнікуме. Паступіў у Інстытут народнай гаспадаркі, а ў 1936 годзе перавёўся на літаратурны факультэт Гомельскага пэдагагічнага інстытуту. Пасьля заканчэньня інстытуту ў 1940 годзе прызваны ў Чырвоную Армію. Служыў у танкавых войсках мэханікам-вадзіцелем. Зь першых дзён Вялікай Айчыннай вайны — на фронце. Прапаў безь вестак^[1].

Творчасьць

Друкаваўся з 1935 году. Вершы Гаўрылава адметныя героіка-рамантычным патасам, лірычнай задушэўнасьцю, мэлядычнасьцю^[1].

Друкаваўся ў альманаху «Аднагодкі», у газэтах «Гомельская праўда», «Літаратура і мастацтва», у часопісе «Полымя рэвалюцыі». Нізкі вершаў зьмешчаны ў зборніках «Мы іх не забудзем» (1949), «Крывёю сэрца» (1967). У 1961 г. выйшла кніжка паэзіі «Вернасьць».