Леанід Кураўлёў

Леанід Вячаслававіч Кураўлёў (па-расейску: Леони́д Вячесла́вович Куравлёв, 8 кастрычніка 1936, Масква, СССР — 30 студзеня 2022, Масква) — савецкі і расейскі актор. Народны артыст РСФСР (1977).

Леанід Кураўлёў
па-расейску: Леонид Вячеславович Куравлёв
Дата нараджэньня	8 кастрычніка 1936(1936-10-08)
Месца нараджэньня	Масква, СССР
Дата сьмерці	30 студзеня 2022(2022-01-30)[1] (85 гадоў)
Месца сьмерці	Хамоўнікі[d], Цэнтральная адміністрацыйная акруга, Масква, Расея[2]
Прычына сьмерці	пнэўманія[3]
Месца пахаваньня	Траякураўскія могілкі[d]
Месца вучобы	Усесаюзны дзяржаўны інстытут кінэматаграфіі[d]
Занятак	актор, актор дубляжу, вядовец, тэлевядовец
Узнагароды
IMDb	ID nm0475610
Леанід Кураўлёў у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся 8 кастрычніка 1936 года ў Маскве. У 1955 годзе паступіў на акторскае аддзяленьне УДІКу, дзе вучыўся на курсе Барыса Бібікава, які ён скончыў у 1960 годзе. Аднакурсьнікамі былі Сьвятлана Дружыніна, Сафіко Чыаўрэлі.

У кіно дэбютаваў студэнтам, сыграў салдата-сапёра Марозава ў фільме Андрэя Таркоўскага і Аляксандра Гардона «Сёньня звальненьня не будзе …». Паралельна актор зьняўся ў дыплёмнай працы Васіля Шукшына «З Лебядзінага паведамляюць» і ў прыгодніцкім фільме Міхаіла Швэйцэра «Мічман Панін» (абодва фільмы — у 1960).

У 1960—1992 гадах — актор Тэатра-студыі кінаактора. Удзельнічаў у тэлеперадачы «Белы папугай». У канцы 1990-х гадоў вёў на тэлеканале «РТР» праграму «Сьвет кніг з Леанідам Кураўлёвым», у якой распавядаў пра кніжныя навінкі.

Сярод найбольш вядомых кінаработ Леаніда Кураўлёва — Жорж Міласлаўскі ў камэдыі «Іван Васільевіч мяняе прафэсію», сантэхнік Афанасій Баршчоў у камэдыі «Афоня», Шура Балаганаў у экранізацыі рамана Ільі Ільфа і Яўгена Пятрова «Залатое цяля».

10 студзеня 2022 году актора даставілі ў шпіталь з пнэўманіяй. Тэсты на COVID-19 былі адмоўнымі. 22 студзеня стала вядома, што Леаніда Кураўлёва выпісалі і перавялі ў госьпіс. Паведамлялася, што лекары вылечылі пнэўманію, але надалі актору паліятыўны статус^[4].

Памёр 30 студзеня 2022 году

Фільмаграфія

• (1961) «Калі дрэвы былі вялікімі» — Лёня
• (1968) «Залатое цяля» — Шура Балаганаў
• (1973) «Іван Васілевіч мяняе прафэсію» — Жорж Міласлаўскі
• (1973) «Сямнаццаць імгненьняў вясны» — обэрштурмбанфюрэр Айсман
• (1975) «Афоня» — Апанас Баршчоў
• (1979) «Месца сустрэчы зьмяніць нельга» — Вэнджаны