Люкіян з Самасаты

Люкіян з Самасаты (па-грэцку: Λουκιανὸς Σαμοσατεύς, па-лацінску: Lucian; каля 125, Самасата, Рымская імпэрыя — 180-я, верагодна Атэны) — старажытнагрэцкі пісьменьнік-сатырык. Быў вандоўным рытарам прыкладна да 150 году, доўгі час жыў у Атэнах, займаючыся літаратурнай працай, у старасьці заняў высокі пост на імпэратарскай службе ў Эгіпце. Захаваліся 84 ягоныя творы, але аўтарства некаторых аспрэчваецца, што адлюстроўваюць крызіс ідэалёгіі антычнага грамадзтва.

Люкіян з Самасаты
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	каля 120[1][2] Самасата[d], Сырыя[d], Старажытны Рым[1][3]
Памёр	каля 180[4][5] Атэны[6]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	пісьменьнік, сатырык, філёзаф, біёграф, паэт
Мова	старажытнагрэцкая мова[7], кайнэ і сырыйская мова[d]
Люкіян з Самасаты ў Вікісховішчы

Разьвіваючы традыцыі антычнай камэдыі і мэніпавай сатыры, ён стварыў жанр сатырычнага дыялёгу. Пісаў пародыі на сафістычную дэклямацыю, як то «Пахвала мусе», «Настаўнік красамоўства», высьмейваў алімпійскіх багоў, як то «Размова багоў», «Прамэтэй ці Каўказ», паказваў мізэрнасьць жыцьцёвых ласкаў, марнасьць усяго на сьвеце ў творах «Размовы ў царстве мёртвых», «Харон», «Мэніп», рабіў выпады супраць сацыяльнай несправядлівасьці ў творы «Нігрын», крытыкаваў раньняе хрысьціянства, разьвенчваў веру ў забабоны, містычныя пераўтварэньні, «Аляксандр ці Лжэпрарок», «Пра сьмерць Пэрэгрына», «Аматар хлусьні ці Нявер».

Люкіян зьяўляецца аўтарам сатыраў на тагачасныя гістарыяграфію «Як трэба пісаць гісторыю», на фантастыку папулярных раманаў «Праўдзівая гісторыя» і іншае. Ягоная творчасьць паўплывала на асьветніцкую літаратуру Эўропы.

Творы

• Opera. Ex recogn. Caroli Jacobitz. Vol. 1 – 3. – Leipzig, 1907 – 1913.
• Избранная проза. – М., 1991.
• Избранное. – М., 1962.
• Избранные атеистические произведения / Редактор и вступительная статья А.П.Каждана. – М., 1955.
• Собрание сочинений / Под редакцией и комментарии Б.Л.Богаевского). – М. – Л., 1935.