Люцыюс II

Лю́цыюс II (па-лацінску: Lucius PP. VII), сьвецкае імя Джэрарда Качыянэмічы дэль Орса (па-італьянску: Gherardo Caccianemici dal Orso; Балёньня, Папская дзяржава — 15 лютага 1145, Рым, Папская дзяржава) — папа рымскі з 9 сакавіка 1144 па сваю сьмерць 15 лютага 1145 году. Ягоны пантыфікат быў адметны хваляваньнямі ў Рыме, зьвязанымі з Рымскай камунай і ейнай спробай вырваць кантроль над горадам ад папства.

Люцыюс II

Пасьвечаньні
Кансэкрацыя	Alberic of Ostia[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	XI стагодзьдзе[1] Балёньня, Сьвятая Рымская імпэрыя[1]
Памёр	15 лютага 1145[1] Рым, Папская дзяржава
Дэнамінацыя	Каталіцкая царква[2]
Заняткі	бібліятэкар, каталіцкі сьвятар, пісьменьнік, каталіцкі біскуп
Люцыюс II у Вікісховішчы

Быў скарбнікам Рымскай царквы, пазьней папскім легатам у Нямеччыне. У 1144 годзе папа сустрэўся з сыцылійскім каралём Роджэрам II у Чэпрана для высьвятленьня ягоных абавязкаў як папскага васала. Не зважаючы на тое, што яны былі сябрамі, перамовы ішлі марудна і Люцыюс не жадаў пагаджацца з умовамі сыцылійскага караля. Роджэр уварваўся і Кампанію чым прымусіў Люцыюса пагадзіцца на свае ўмовы.