Лідзія Ржэцкая

Лідзія Іванаўна Ржэцкая (5 (17) красавіка 1899, Менск, цяпер Беларусь — 1977, Менск) — беларуская акторка тэатру і кіно.

Ржэцкая Лідзія Іванаўна
па-беларуску: Лідзія Іванаўна Ржэцкая
Дата нараджэньня	17 красавіка 1899
Месца нараджэньня	Менск, Паўночна-Заходні край, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	24 кастрычніка 1977 (78 гадоў)
Месца сьмерці	Менск, Беларуская ССР, Савецкі Саюз
Месца пахаваньня	Усходнія могілкі
Месца вучобы	Марыінская жаночая гімназія[d]
Занятак	акторка
Месца працы	Нацыянальны акадэмічны тэатар імя Янкі Купалы Першае таварыства беларускае драмы і камэдыі
Гады дзейнасьці	1916—1977
Дзеці	Тацяна Аляксеева[d] і Валянціна Рахленка[d]
Узнагароды	Сталінская прэмія трэцяй ступені (1952), Ордэн Леніна, Ордэн Кастрычніцкай рэвалюцыі (1974), два ордэны Чырвонага Сьцягу (1940, 1948)
IMDb	ID nm6720035
Ржэцкая Лідзія Іванаўна ў Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Творчая дзейнасьць акторкі пачалася ў 1916 годзе. Ад 1917 году працавала ў Першым таварыстве беларускай драмы і камэдыі^[1].

З 1920 году — у трупе Беларускага тэатра імя Янкі Купалы (Менск). Званьне Народная артыстка БССР атрымала ў 1944 годзе, Народная артыстка СССР у 1955 годзе.

Памёрла ў Менску 24 катрычніка 1977 года. Пахаваная ў Менску на Ўсходніх могілках.

Тэатральныя работы

Выканаўца драматычных, вострахарактарных і камэдыйных роляў:

• цёця Каця («Хто сьмяецца апошнім» Кандрата Крапівы),
• Сьцепаніда («Гібель ваўка» Эдуарда Самуйлёнка),
• Аўдоцьця Захараўна («Пяюць жаўрукі» Кандрата Крапівы, Дзяржаўная прэмія СССР, 1952 год),
• Альжбэта («Паўлінка» Янкі Купалы),
• Каспарыха («Салавей» Зьмітрака Бядулі),
• Шаблова, Мурзавецкая («Позьняе каханьне», «Ваўкі і авечкі» Аляксандра Астроўскага),
• Марфа («Завіруха» Леонава)