Малочкі (Падляскае ваяводзтва)

Малочкі (па-польску: Mołoczki, па-падляску: Mołočki^[2]) — вёска ва ўсходняй Польшчы ў Боцькаўскай гміне Бельскага павету. Знаходзіцца ў гміне гміне Боцькі.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Малочкі.

Малочкі
польск. Mołoczki
Першыя згадкі:	1528
Мясцовая назва:	Mołočki
Краіна:	Польшча
Ваяводзтва:	Падляскае
Павет:	Бельскі
Гміна:	Боцькі
Насельніцтва:	50 чал. (2013)[1]
Часавы пас:	UTC+1
летні час:	UTC+2
Тэлефонны код:	(+48) 85
Паштовы індэкс:	17-111
Нумарны знак:	BBI
Геаграфічныя каардынаты:	52°36′0″ пн. ш. 23°12′0″ у. д.
Малочкі на мапе Польшчы Малочкі
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы

Насельніцтва

Жыхары Малочкаў ў большасьці этнічныя беларусы, якія карыстаюцца падляскім дыялектам, праваслаўныя (прыход сьб. Мікалая ў Косьнаяй). Пражываюць тут таксама палякі каталікі (парафія сьв. Жыгімонта ў Кляшчэлях^[3]).

Гісторыя

Ахэалягічныя сьледы паказваюць, што ўжо ў 11 ст. побач зь сёньняшнімі Малочкамі пражывалі людзі^[4]. Першая згадка пра Малочкі знайшлася ў дакумэнтах 1528 г. каталіцкай парафіі ў Боцьках, але яна не паказвае хто засялаў вёску. Вёска ў 1577 г. не была напэўна вялікай, разьмяшчалася на 3 валоках зямлі. У 1674 г. уладальнік вёскі Фэлікс Парыс зьбяраў падатак ад 132 тутэйшых мужыкоў, усе яны былі ўніятамі (прыналежалі тады да царквы ў Грузкай). У 1790 г. былі тут 22 хаты, але ўжо ў 1805 г. колькасьць дамоў збольшылася да 32, а мужыкі працавалі ў фальварку ў Пятроўшчыне. На працягу 19 ст. Малочкі прыядналіся да прыходу ў Косьнай. У 1896 г. былі тут 75 хаты і 430 жыхароў, а тры годы пазьней Анна Рэгіна Патоцкая прадала мясцовым мужыкам апошнія фрагмэнты фальварчнай зямлі^[5]. У міжваенны пэрыяд Нурэц прыналежаў да гміны Кляшчэлі Бельскага павету Беластоцкага ваяводзтва. Паводле польскага перапісу насельніцтва 1921 г. пражывала тут 244 жыхароў (244 праваслаўных, усе акрамя 2 палякаў былі запісаныя беларусамі)^[6].

Археалягічная спадчына

На поўнач ад вёскі знаходзяцца сьледы даўняга паселішча датаванага 11-13 стагодзьзямі (праўдападобна заселянага людзьмі, якія прыбылі тут уздоўж Буга з поўндя), а таксама ўзгорак, які традыцыйны лічыўся раньнясярэднявечным гарадзішчам (мясцовыя жыхары называюць яго Лысай горкай)^[7]. Пасьля архэалягічных раскопак 1997 г. лічыцца, што ўзгорак гэта сьлед культавага месца (сьвяцілішча) з 9-10 стагодзьдзяў^[4].