Мансійская мова

Мансі́йская мова — вугорская мова фіна-вугорскае моўнае галіны, асноўная мова народу мансі. Спрадвечнай тэрыторыяй расьсяленьня мансі і распаўсюду мансійскае мовы зьяўляюцца басэйны левых прытокаў Обі, Іртыша ды Табола. Апроч Ханты-Мансійскае аўтаномнае акругі, мансі жывуць у некаторых раёнах Сьвярдлоўскае й Цюменскае абласьцёў. Колькасьць мансі ў Расеі складае прыкладна 11 400 чалавек, зь іх мансійскую мову ў якасьці роднай вызнае прыкладна 37%, расейскую — 62%, прыкладна 1% мансі роднай мовай лічыць комі-зыранскую, ненецкую, сыбірска-татарскую і хантыйскую.

Мансійская мова
маньси, моаньсь
Ужываецца ў	Расеі
Рэгіён	ХМАА, Цюменская вобласьць, Сьвярдлоўская вобласьць
Колькасьць карыстальнікаў	ад 938[1] да 4229 чал.
Клясыфікацыя	Уральская сям'я  Фіна-вугорская галіна   Вугорская падгаліна    Обска-вугорская група
Афіцыйны статус
Афіцыйная мова ў	—
Рэгулюецца	—
Статус:	6b Пад пагрозай[d][2]
Пісьмо	кірыліца і Mansi alphabet[d]
Коды мовы
ISO 639-1	—
ISO 639-2(Б)	—
ISO 639-2(Т)	mns
ISO 639-3	mns
SIL	—

Асноўная характарыстыка

Структура

Мансійская мова зьяўляецца бліжэйшай да вугорскае мовы з усіх уральскіх моваў. Падабенствы знаходзяцца ў сфэры лексыкі, ґраматыкі і фанэтыкі.

Мансійская мова адносіцца да аґлютынуючых моваў. Прэфіксы маюць толькі дзеясловы, назоўнікі зьмяняюцца па чыслах (адзіночнае, множнае, дваістае), склонах (8 склонаў) і формах прыналежнасьці (9 формаў)