Мацьвей Любаўскі

Мацьвей Кузьміч Любаўскі (13 жніўня 1860, вёска Вялікія Мажары Разанскай губэрні — 22 лістапада 1936) — расейскі гісторык. Акадэмік АН СССР (1929), доктар гістарычных навук (1901), прафэсар (1901).

Мацьвей Кузьміч Любаўскі
Матвей Кузьмич Любавский
Дата нараджэньня	1 (13) жніўня 1860 або 1860[1]
Месца нараджэньня	вёска Вялікія Мажары Разанскай губэрні
Дата сьмерці	22 лістапада 1936(1936-11-22)[2]
Месца сьмерці	Уфа, РСФСР, СССР[2]
Месца пахаваньня	Sergiyevskoye cemetery[d]
Месца вучобы	Маскоўскі ўнівэрсытэт
Занятак	гісторык, прафэсар унівэрсытэту
Навуковая сфэра	гісторыя
Месца працы	Маскоўскі ўнівэрсытэт
Сябра ў	Акадэмія навук СССР[d]
Навуковая ступень	доктар навук
Навуковы кіраўнік	Васіль Ключэўскі[d], Уладзімір Гер’е[d] і Ніл Папоў[d]
Вучні	У. Пічэта, С. Бахрушын, М. Беражкоў
Узнагароды
Мацьвей Кузьміч Любаўскі ў Вікісховішчы

Скончыў Маскоўскі ўнівэрсытэт (1882). У 1911—1917 рэктар Маскоўскага ўнівэрсытэту.

Аўтар працаў па гісторыі Вялікага Княства Літоўскага XIV—XVI стст., каштоўных фактычным матэрыялам: «Абласны падзел і мясцовае кіраваньне Літоўска-Рускай дзяржавы да часу выданьня першага Літоўскага статуту» (1892), «Літоўска-рускі сойм» (1900), «Нарыс гісторыі Літоўска-Рускай дзяржавы да Люблінскай уніі ўключна» (1910). Многія высновы і назіраньні ў працах, прысьвечаных Вялікаму Княству Літоўскаму, увайшлі ў асноўны фонд расейскай літуаністыкі і ня страцілі сваёй навуковай каштоўнасьці. Аналягічна іншым тагачасным расейскім гісторыкам, у навуковых поглядах кіраваўся галоўным чынам пазытывісцкім падыходам, увёў у гістарыяграфію гісторыі ВКЛ вялізны аб’ём факталягічнага матэрыялу, у асноўным дзякуючы выкарыстаньню Літоўскае Мэтрыкі.

Таксама вывучаў гістарычную геаграфію, а пасьля кастрычніцкага перавароту стаў арганізатарам архіўнай справы і вышэйшай архіўнай адукацыі. Стварыў уласную навуковую школу гісторыкаў. Ягоныя вучні — У. Пічэта, С. Бахрушын, М. Беражкоў і інш.