Мост на Дрыне

«Мост на Дрыне» (па-сэрбску: На Дрини ћуприја) — раман югаслаўскага пісьменьніка Іва Андрыча. Быў напісаны, калі аўтар жыў у Бялградзе, у час Другой сусьветнай вайны, і ўпершыню апублікаваны ў 1945 годзе^[1]. У 1961 за стварэньне рамана аўтар быў уганараваны Нобэлеўскай прэміяй у галіне літаратуры^[2].

Мост на Дрыне
Na Drini ćuprija
Вішаградзкі мост на паштоўцы 1900
Жанр:	раман
Аўтар:	Іва Андрыч
Мова арыгіналу:	сэрбскахарвацкая
Публікацыя:	1945
Выдавецтва:	Просвета[d]
Перакладчык:	Іван Чарота, 1993

Зьмест рамана

Цэнтральны вобраз рамана, які стаў тытульным для ўсяго твора — мост праз раку Дрына ў горадзе Вішаград (цяпер зьяўляецца часткай Рэспублікі Сэрбскай, Босьнія і Герцагавіна). У 1571 годзе мост быў узьведзены на сродкі Мехмед-пашы Сокалавіча.

Раман апісвае гістарычны пэрыяд, які ахоплівае амаль чатыры стагодзьдзі — пачынаючы з часу росквіту Асманскай імпэрыі, калі тэрыторыя гораду ўваходзіла ў яе склад, і да пачатку XX стагодзьдзя, калі ў 1914 годзе адбылося Сараеўскае забойства, якое сталася нагодай для пачатку Першай сусьветнай вайны.

У рамане аўтар ня толькі апісвае рэальныя падзеі гісторыі рэгіёна, ня толькі даставерна адлюстроўвае побыт і традыцыі апрычонай многанацыянальнай супольнасьці, якая склалася на тэрыторыі Вішаграда і ўсяго Балканскага паўвострава, але і дадае ў апавяданьне легенды і паданьні, казкі і міты гэтага ўнікальнага асяродзьдзя.