Мікалай Гумілёў

Мікала́й Сьцяпа́навіч Гумілё́ў (па-расейску: Николай Степанович Гумилёв; 15 красавіка [ст. ст. 3 красавіка] 1886, Кранштат, Расейская імпэрыя — 26 жніўня 1921, пад Петраградам, РСФСР) — расейскі паэт, перакладчык, літаратурны крытык, стваральнік школы акмэізму.

Мікалай Гумілёў
рас. Николай Степанович Гумилёв
Асабістыя зьвесткі
Псэўданімы	Анатоль Грант
Нарадзіўся	15 красавіка 1886 Кранштат
Памёр	26 жніўня 1921 пад Петраградам
Сужэнец	Ганна Ахматава[1][2][3] і Ганна Энгельгарт[d]
Дзеці	Леў Гумілёў
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт
Кірунак	акмэізм
Жанр	проза, п’еса, апавядальная паэзія[d] і верш
Мова	расейская
Узнагароды
Мікалай Гумілёў у Вікісховішчы
http://gumilev.ru/

Муж Ганны Ахматавай, 5 жніўня 1918 году разьвёўся зь ёй. Бацька Льва Гумілёва.

Арыштаваны чэкістамі 3 жніўня 1921 году. Расстраляны 26 жніўня таго ж году пад Петраградам.

Зборнікі вершаў

• Горы і цясьніны (рукапісны) (Тыфліс, 1901)
• Шлях канквістадораў (1905)
• Рамантычныя кветкі (Парыж, 1908)
• Перлы (1910)
• Чужое неба (1912)
• Калчан (1916)
• Вогнішча (1918)
• Парцалянавы павільён (1918)
• Шацёр (1921)
• Вогнены слуп (1921)

П’есы

• Дон Жуан у Эгіпце (1912)
• Гульня (1913, апублікаваная ў 1916)
• Актэон (1913)
• Гондла (1917)
• Дзіця Алагу (1918)
• Атручаная туніка (1918, апублікаваная ў 1952)
• Дрэва ператварэньняў (1918, апублікаваная ў 1989)
• Паляваньне на насарога (1920, апублікаваная ў 1987)