Мікалай Рыжкоў

Мікала́й Іва́навіч Рыжко́ў (па-расейску: Николай Иванович Рыжков, 28 верасьня 1929, Дылееўка, Дзяржынскі гарсавет, Данецкая вобласьць, УССР — 28 лютага 2024, Масква) — савецкі і расейскі дзяржаўны і партыйны дзеяч. Большую частку кіраваньня Міхаіла Гарбачова займаў пасаду Старшыні СМ СССР (1985—1991). Сябра КПСС з 1956 па 1991 гады. Дэпутат Савету Саюза Вярхоўнага Савету СССР (1974—89 гг.) ад Сьвярдлоўскай вобласьці^[7].

Мікалай Рыжкоў
па-расейску: Николай Рыжков
старшыня Савету міністраў СССР[d]
27 верасьня 1985 — 14 студзеня 1991
Папярэднік	Мікалай Аляксандравіч Ціханаў[d]
Наступнік	Валянцін Сяргеевіч Паўлаў[d]
сябра Савету Фэдэрацыі Расеі[d]
17 верасьня 2003 — 25 верасьня 2023
дэпутат Дзяржаўнай думы Расеі[d]
18 студзеня 2000 — 17 верасьня 2003
сябра Палітбюро ЦК КПСС[d]
23 красавіка 1985 — 14 ліпеня 1990
Secretary of the Communist Party of the Soviet Union[d]
22 лістапада 1982 — 15 кастрычніка 1985
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	28 верасьня 1929(1929-09-28)[1] Diliyivka[d], УССР, СССР[2][3][4] або Шчарбінаўка, УССР, СССР
Памёр	28 лютага 2024(2024-02-28)[5][6] (94 гады) Масква, Расея
Партыя	незалежны палітык[d] Камуністычная партыя Савецкага Саюзу (1991) People's Patriotic Union of Russia[d] (2003)
Адукацыя	Уральскі дзяржаўны тэхнічны ўнівэрсытэт[d] Mechanical engineering institute of the Donbass state mechanical engineering academy[d]
Дзеці	Marina Ryzhkova[d]
Узнагароды	ордэн сьвятога дабравернага князя Данііла Маскоўскага[d] мэдаль Сталыпіна[d] Q135403224? (26 сакавіка 2002)

Сябра Савету Фэдэрацыі РФ (з 2003 году), да 2011 году прэзыдэнт Расейскага саюзу таваравытворцаў. Нацыянальны Герой Армэніі (2008).

Жыцьцяпіс

Дума і Савет Фэдэрацыі

У сьнежні 1995 году абраны дэпутатам Дзяржаўнай думы Фэдэральнага Сходу Расеі другога скліканьня па Белгарадзкай аднамандатнай выбарчай акрузе № 62 ад блоку «Улада — народу». У думе ўзначальваў дэпутацкую групу «Народаўладдзе». Старшыня выканкаму Народна-патрыятычнага саюзу Расеі (НПСР).

У сьнежні 1999 году па гэтай жа акрузе абраны дэпутатам Дзяржаўнай думы трэцяга скліканьня.

У верасьні 2003 году прызначаны прадстаўніком адміністрацыі Белгарадзкай вобласьці ў Савету Фэдэрацыі Фэдэральнага Сходу Расейскай Фэдэрацыі. У сувязі з гэтым склаў паўнамоцтвы дэпутата Дзяржаўнай думы.

Старшыня Камісіі Савета Фэдэрацыі па натуральных манаполіях, чалец Камітэту па пытаньнях мясцовага самакіраваньня, сустаршыня расейска-армянскай камісіі міжпарляменцкай супрацы.

На пасяджэньні Савета Фэдэрацыі 1 сакавіка 2014 году прагаласаваў (гэтак жа, як і ўсе астатнія сябры СФ) за выдачу дазволу Пуціну выкарыстаць пры патрэбе Ўзброеныя сілы на тэрыторыі Ўкраіны. Пры гэтым у сваім выступе так ацаніў падзеі:

Падзеі ва Украіне — гэта сапраўдны бунт. Карычневая чума захапіла ўладу^[8]

17 сакавіка 2014 году трапіў пад санкцыі Эўразьвяза^[9].

Рыжкоў і Беларусь

Мікалай Рыжкоў кіраваў ліквідацыяй аварыі на ЧАЭС. Злачынным зьяўляецца тое, што ўсё, што зьвязана з Чарнобыльскай катастрофай было строга-настрага было засакрэчана ад народу і абсалютнай большасьці мэдыцынскіх работнікаў. Гэтыя каманды паступалі асабіста ад Рыжкова^[10]

Алесь Адамовіч расказваў, што пасьля аварыі на ЧАЭС старшыня Савету міністраў СССР Мікалай Рыжкоў завяршыў нейкую нараду словамі ўдзячнасьці беларусам:

«Пагутарыш з украінцамі — і адчуваеш сябе як выціснуты лімон: аднаго ў іх не хапае, другога, тое ім дай, гэтае падкінь. Бясконцыя прэтэнзіі і патрабаваньні. Іншая справа — беларусы: сказалі, нам нічога ня трэба, з Чарнобылем самі справімся!»^[11]

.