Тарэцк

Тарэцк (па-ўкраінску: Торецьк; да 1936 року — Шчарбінаўка; па-ўкраінску: Щербинівка) — места абласнога значэньня ва Ўкраіне, Данецкая вобласьць. Заснаванае ў 1806 року. Статус места з 1936 року.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Дзяржынск (неадназначнасьць).

Тарэцк лац. Tareck
укр. Торецьк
Места вугляздабычы
Герб Тарэцку Сьцяг Тарэцку
Дата заснаваньня:	1806
Горад з:	1936
Былая назва:	Шчарбінаўка
Краіна:	Украіна
Вобласьць:	Данецкая
Галава места:	Уладзімер Сьляпцоў
Плошча:	62 км²
Вышыня:	179 м н. у. м.
Насельніцтва
колькасьць:	▼ 34 750 чал. (2014)[1]
шчыльнасьць:	560,48 чал./км² (2014)
нацыянальны склад:	украінцы, расейцы, беларусы (2001)
Часавы пас:	UTC+2
летні час:	UTC+3
Тэлефонны код:	+380 6247
Паштовыя індэксы:	85200—85279
КОАТУУ:	1411200000
Нумарны знак:	AH, КН / 05
Геаграфічныя каардынаты:	48°24′0″ пн. ш. 37°50′0″ у. д.
Тарэцк на мапе Ўкраіны Тарэцк
Галерэя здымкаў у Вікісховішчы
Афіцыйны сайт галавы места і мескай рады Тарэцку

Разьмяшчэньне

Места разьмешчанае за 7 км ад чыгуначнага прыпынку Фэнольная на шляху Канстанцінаўка — Ясінаватая, за 55 км ад Данецку. Здабываюць вугаль. Вугляробчыя, жалезаробчыя заводы. Насельніцтва 34750 жыхароў (2014; насельніцтва Дзяржынскае акругі — 87 024 чалавекі). У склад акругі ўваходзяць (акрамя Тарэцку) 1 меская і 3 вясковыя рады; 1 места, 7 пасёлкаў гарадзкога тыпу і 10 вёсак.

16 кастрычніка 2015 року мясцовая ўлада прыняла рашэньне аб зьмене назвы места на Тарэцк^[2]. Адпаведны зварот напісаны ў Вярхоўную Раду для зацьвярджэньня^[3].

Мінулае да 1991 году

На мяжы 17 і 18 стагодзьдзяў у полі ўздоўж ракі Северскі Данец і яго прытоку Крывы Тарэц, Белая, Айдар, Лугань жылі ўкраінскія казакі. Паводле паданьня ў аўрагу Жалезны пасяліўся казак з імем Антон Шчарбіна. Адсюль і назва места. У 18 стагодзьдзі землі, дзе цяпер разьмешчанае места, былі далучаны да Расеі. Вёска Шчабінаўка пачала расьці пасьля разьвіцьця вугляздабычы ў ваколіцах вёскі.^[4] Чумакі (мясцовыя купцы) дастаўлялі вугаль у Бахмут, Харкаў, Паўлагорад і нават у Крым. Пасьля 1917 году Дзяржынск быў далучаны да РСФСР, а потым у 1918 годзе да УССР. У 1922 годзе места было далучана да СССР.

Мінулае з 1991 па сёньняшні дзень

У 1991 годзе Дзяржынск стаў часткаю незалежнай Украіны. У сярэдзіне 2014 году места было захоплена ДНР пад Расейска-ўкраінскай вайны. 21 ліпеня 2014 року ўкраінскае войска вызваліла места ад захопнікаў.^[5]

13 лістапада 2014 году ўкраінскае войска адбіла напад расейскага войска на места. Яны спрабавалі напасьць з Горлаўкі^[6]. 21 лістапада сродкі масавай інфармацыі паведамілі аб абстрэле Дзяржынска расейцамі з боку Горлаўкі^[7].

24 студзеня 2015 року расейскае войска абстраляла каля места ўкраінскае войска ў выніку чаго загінула 6 чалавек, 10 паранена^[8]. 27 студзеня снарад расейцаў папаў у хату, у выніку чаго была забіта жанчына^[9]. 5 лютага 2015 году расейцы абстралялі места і паранілі чалавека^[10]. 11 лютага 2015 пад час абстрэлу места быў забіты чалавек. Абстрэлы места працягваліся да сярэдзіны лета 2015 году.

Земскі падзел

Дзяржынская меская рада мае ў сваім складзе места раённага значэньня Арцёмава, 7 пасёлкаў гарадзкога тыпу, 10 вёсак. Галавою места зьяўляецца Ўладзімер Сьляпцоў.

Насельніцтва

Паводле перапісу 2001 року насельніцтва места 42 916 асобаў, зь іх вызначылі роднаю 12,18% моваю украінскую, 87,14% — расейскую, 0,12% — беларускую, 0,07% — армянскую мовы^[11].

Народны склад паводле перапісу 2001 року^[12]

	Колькасьць	Частка, %
украінцы	52 958	61,4
расейцы	31 112	36,1
беларусы	858	1,0
татары	262	0,3
цыгане	222	0,3

На 1 студзеня 2008 року колькасьць насельніцтва Дзяржынскае мескае рады склала 77 415 асобаў.

Рух насельніцтва^[13]

рок	насельніцтва
1923	6320
1926	12 806
1939	31 750
1959	44 835
1970	46 818
1979	44 502
1989	50 538
2001	43 371
2005	40 359
2010	36 835
2014	34 750