Мікалай Страхаў

Мікала́й Мікала́евіч Стра́хаў (16 кастрычніка [ст. ст. 28] 1828, Белгарад, Курская губэрня — 24 студзеня [ст. ст. 5 лютага] 1896, Санкт-Пецярбург) — расейскі філёзаф, публіцыст, літаратурны крытык, чалец-карэспандэнт Пецярбурскай АН (1889).

Мікалай Страхаў
рас. Николай Николаевич Страхов
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	28 кастрычніка 1828 Белгарад, Курская губэрня
Памёр	5 лютага 1896 (67 гадоў) Санкт-Пецярбург
Пахаваны	Новадзявочыя могілкі[d]
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	філёзаф, публіцыст, літаратурны крытык
Мова	расейская мова[1]
Узнагароды
Мікалай Страхаў у Вікісховішчы

У кнігах «Сьвет як цэлае» (рас. Мир как целое, 1872), «Аб вечных ісьцінах» (рас. О вечных истинах, 1887), «Філязофскія нарысы» (рас. Философские очерки, 1895) найвышэйшай формай пазнаньня лічыў рэлігію, крытыкаваў сучасны матэрыялізм, а таксама сьпірытызм; у публіцыстыцы падзяляў ідэі прыналежнасьці да «глебы», г. зв. «почвенничества». Артыкулы пра Л. Талстога (у тым ліку пра «Вайну і мір»); першы біёграф Ф. Дастаеўскага.