Міхал Балінскі

Мі́хал Балі́нскі (14 жніўня 1794, маёнтак Тэрэспаль Полацкага павету — 22 сьнежня 1864) — гісторык і публіцыст^[3].

Міхал Балінскі

Міхал Балінскі
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	14 жніўня 1794 Цярэспаль[d], Лаўжанская воласць[d], Полацкі павет[d], Полацкая губэрня, Расейская імпэрыя[1]
Памёр	22 сьнежня 1864 Вільня, Расейская імпэрыя[2]
Пахаваны	Яшуны
Род	Балінскія
Бацькі	Ігнат Балінскі
Дзеці	Іван Міхайлавіч Балінскі[d]
Дзейнасьць	гісторык, пісьменьнік, публіцыст, рэдактар, калекцыянэр

Біяграфія

Прадстаўнік шляхецкага роду Балінскіх, сын Ігната, чашніка інфлянцкага. У 1818 скончыў Віленскі ўнівэрсытэт. Вывучаў літаратуру і гісторыю ў Яўхіма Лялевеля і права ў Ігната Даніловіча.

У 1816—1822 і 1829—1830 супрацоўнічаў у часопісе «Dziennik Wileński» («Віленскі весьнік»), а з 1818 разам з Я. Лялевелем рэдагаваў часопіс «Tygodnik Wileński» («Віленскі штотыднёвік»). Быў чальцом таварыства шубраўцаў, адным з рэдактараў газэты таварыства «Wiadomości brukowe» («Вулічныя навіны»). 3 1818 да 1822 працаваў сакратаром Віленскага друкарскага таварыства.

Аўтограф М. Балінскага

За ўдзел у падрыхтоўцы паўстаньня (1830—1831) трапіў пад арышт. 3 1836 жыў у Варшаве, зьяўляўся адным з заснавальнікаў навукова-літаратурнага часопісу «Biblioteka warszawska» («Варшаўская бібліятэка»). З 1847 канчаткова пасяліўся ў сваім маёнтку Яшуны каля Вільні^[4], віцэ-старшыня Віленскай археалягічнай камісіі, чалец Расейскага геаграфічнага таварыства.

Аўтар публіцыстычных, гістарычных і гістарычна-геаграфічных дасьледаваньняў, прысьвечаных Беларусі. Разам з Ц. Ліпінскім выдаў дасьледаваньне «Старажытная Польшча...» (т. 1—3, 1843—1846), 3-і том якога падтрыхтаваў М. Балінскі, дзе на падставе багатага дакумэнтальнага матэрыялу прыводзілася гісторыя паселішчаў Беларусі, у тым ліку Менску. Асьвятляў гісторыю Беларусі як частку гісторыі Польшчы і польскай культуры^[5].