Міхал Юры Вандалін Мнішак

Міхал Юры Вандалін Мнішак (польск. Michał Jerzy Wandalin Mniszech; 1748 — 14 сакавіка 1806, Слонім) — дзяржаўны дзяяч Рэчы Паспалітай. Чашнік каронны (1777—1778), сакратар сьвецкі вялікі літоўскі (1778—1781), маршалак надворны літоўскі (1781—1783) і вялікі каронны (з 1783—1793).

Міхал Юры Вандалін Мнішак

М. Ю. Мнішак. Невядомы мастак, XVIII стагодзьдзе
Герб «Мнішак»
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	1748(1748) Піла[d], Каралеўства Прусія[d] або Вішнявец[d], Крамянецкі павет[d], Валынскае ваяводзтва, Малапольская правінцыя[d], Карона Каралеўства Польскага, Рэч Паспалітая
Памёр	14 сакавіка 1806 Вішнявец[d], Крамянецкі павет[d], Валынская губэрня[d], Расейская імпэрыя
Пахаваны	Вішнявец[d]
Род	Мнішкі
Бацькі	Ян Караль Вандалін Мнішак Кацярына з Замойскіх
Жонка	Пелагея Тэрэза з Патоцкіх Уршуля з Замойскіх
Дзеці	ад 2-га шлюбу: Ізабэла, Паўліна
Дзейнасьць	дыплямат, палітык

Трымаў Люблінскае, Явораўскае, Слонімскае, Растоцкае і Прасяткоўскае староствы. Кавалер шэрагу ордэнаў: Сьвятога Станіслава (1774) і Белага Арла (1778)^[1], расейскіх Андрэя Першазванага і Аляксандра Неўскага (1781)^[2].

Біяграфія

М. Ю. Мнішак з дачкой

Прадстаўнік шляхецкага роду Мнішкаў гербу ўласнага, сын Яна Караля, падкаморага вялікага літоўскага, і Кацярыны з Замойскіх. Меў братоў Юзэфа Яна і Станіслава Юрыя.

Навучаўся ў Варшаве, Швайцарыі; вандраваў па краінах Эўропы.

Наблізіўся да караля і вялікага князя Станіслава Аўгуста Панятоўскага. Падтрымліваў ідэі Асьветніцтва, распрацаваў праект акадэміі навук і нацыянальнага музэю. Быў сябрам Таварыства элемэнтарных кнігаў, Адукацыйнай камісіі.

У 1780—1781 займаў пасаду сакратара дэпартамэнту замежных інтарэсаў Пастаяннай Рады, у 1782—1786 — старшыня дэпартамэнту паліцыі. Выступаў супраць Канстытуцыі 3 траўня 1791. Выступаў за правядзеньне рэформаў у Рэчы Паспалітай з апорай на Расею, за далучэньне караля і вялікага князя да Таргавіцкай канфэдэрацыі.

На Гарадзенскім сойме (1792) адмовіўся падпісаць акты аб падзеле Рэчы Паспалітай і пакінуў пасаду маршалка вялікага кароннага. Па адмаўленьні С. А. Панятоўскага ад стальца ў Горадні суправаджаў яго ў Пецярбургу^[3].

Першы раз ажаніўся зь Пелагеяй Тэрэзай Патоцкай, другі — з Уршуляй Замойскай. У другім шлюбе меў дачок Ізабэлу і Паўліну.