О̂

Сымбалі з падобным напісаньнем: Ô · ô

О̂, о̂ (о з цыркумфле́ксам; курсіў: О̂ о̂) — літара пашыранай кірыліцы.

Літара кірыліцы О з цыркумфлексам
О̂о̂
Выява
◄ А̂ Е̂ И̂ І̂ О̂ У̂ A B C ►
Зьвесткі
Тып	пашыраная кірылічная літара, альфабэтны;
Гэты гліф ёсьць камбінаваным, то бок створаным з двух ці болей юнікодаўскіх сымбаляў. З-за тэхнічных абмежаваньняў некаторыя браўзэры могуць некарэктна адлюстроўваць камбінацыю літары й дыякрытычнага знака.
Камбінацыя	О + ◌̂ о + ◌̂
Разьвіцьцё
О о + О̂ о̂
Іншае
Кірунак пісьма	зьлева направа
усе сымбалі · лацінка · кірыліца · грэцкія · дыякрытыкі · валюты · дапамога

Гісторыя

Літара была ўпершыню выкарыстаная ў найбольш распаўсюджанай хабараўскай вэрсіі альфабэту ўдэгейскай мовы^[1][2].

Летувіская мова

Асноўны артыкул: Летувіская кірыліца

Адным зь першых творцаў кірылічнага шрыфта для летувіскае мовы ў XIX стагодзьдзі быў С. П. Мікуцкі. Менавіта ў гэтай азбуцы выкарыстоўвалася літара О̂.

Паводле С. П. Мікуцкага^[3], 28 кірылічных літар былі цалкам прымальныя для летувіскае фанэтыкі без усялякіх зьменаў, і толькі для некаторых гукаў і дыфтонгавых спалучэньняў трэба было ўвесьці асаблівыя абазначэньні, у тым ліку о̂ для доўгіх o, uo, ua.

Марыйская пісьменнасьць

Літара выкарыстоўвалася ў марыйскім альфабэце А. Альбінскага 1837 году, пазначала гук [ö]^[4], у сучасным альфабэце ёй адпавядае кірылічная «Ӧ»^[4].

Акрамя непасрэдна о̂, у альфабэце таксама выкарыстоўваліся іншыя літары (літараспалучэньні) з цыркумфлексам: «iо̂», «ю̂», «ію̂», «я̂»^[5].

Польская мова

Польскі кірылічны альфабэт, маюскул.

Польскі кірылічны альфабэт, мінускул.

У польскай кірыліцы О̂ адпавядала лацінскай літары «Ó»^[6], якая пазначае гук [u]^[7].

Удмурцкая мова

У 1775 годзе выйшла першая ўдмурцкая граматыка — «Сочинения, принадлежащие к вотской грамматике»^[8] архібіскупа Казанскага Веніяміна (у сьвеце У. Г. Пуцэк-Грыгаровіч). У гэтым выданьні выкарыстоўваўся кірылічны альфабэт, які ўключаў большасьць літар тагачаснага расейскага альфабэту (акрамя ф, х, щ, ѳ, ѵ), а таксама дадатковыя літары g, ê, и̂, î, ї, ô, э̂^[9].

Украінская мова

Асноўны артыкул: Максімовічаўка

О̂ выкарыстоўвалася ў «Максімовічаўцы» — сыстэме ўкраінскага правапісу 1827 году на этымалягічных прынцыпах^[10].

Літара выкарыстоўвалася над некаторымі галоснымі, вымова якіх таксама пазнала «ікавізм»: мôй, жалôбно, матêрью, за-мŷжъ.

Пачатковая ô пазначала ня толькі [i] на месцы этымалягічнага [o], але й пратэтычны гук [v], што ўтварыўся перад ім, напрыклад ôтъ (суч. арт.: від), ôнъ (суч. арт.: він).

Глядзіце таксама

• Максімовічаўка
• Ікавізм
• Цыркумфлекс