Павал Харламповіч

Па́вал Васі́льевіч Харлампо́віч (4 лютага 1884, вёска Рагачы, цяпер Бярозаўскі раён — ?) — беларускі нумізмат, прафэсар археалёгіі^[1].

Павал Харламповіч
Дата нараджэньня	4 лютага 1884(1884-02-04)
Месца нараджэньня	Рагачы, Пружанскі павет, Гарадзенская губэрня, Літоўскае генэрал-губэрнатарства, Расейская імпэрыя
Дата сьмерці	XX стагодзьдзе
Занятак	нумізмат
Навуковая сфэра	нумізматыка і археалёгія
Месца працы	Нацыянальны гістарычны музэй Рэспублікі Беларусь Інстытут беларускай культуры БДУ
Павал Харламповіч у Вікісховішчы

У 1920—1925 сябар Менскага таварыства гісторыі і старажытнасьцяў. 3 2-й паловы 1920-х дырэктар Беларускага дзяржаўнага музэю, сябра гістарычна-археалягічнай і этнаграфічнай сэкцыі Інстытуту беларускай культуры, працаваў выкладнікам БДУ.

У 1929 пазбаўлены працы, арыштаваны. У 1931 высланы на Поўнач СССР. Далейшы лёс Паўла Харламповіча невядомы^[2].

Творы[3]

• Справаздача Беларускага дзяржаўнага музэя // Асьвета. 1925, №3;
• Праскія грошы ў беларускіх манэтных скарбах // Гіст.-арх. зборнік. №1. — Менск, 1927;
• Манэтныя скарбы, знойдзеныя ў Беларусі, у зборах Беларускага дзяржаўнага музэя // Гіст.-арх. зборнік. №1. — Менск, 1927;
• Пяцігодзьдзе Беларускага дзяржаўнага музэя // Наш край. 1927, №1.