Палац Агінскіх (Плунгяны)

Пала́ц Агі́нскіх (па-летувіску: Oginskių rūmai Plungėje) — колішняя сядзіба Агінскіх у Плунгянах^[1][2] (Летува), збудаваная ў 1879 року. Помнік культуры нэарэнэсансу. Цяпер тут дзейнічае Мастацкі музэй Жамойці.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Палац Агінскіх.

Славутасьць
Палац Агінскіх Oginskių rūmai
Плунгянскі палац Агінскіх
Краіна	Летува
Места	Плунгяны
Адрас	Parko g. 1, LT-90113
Каардынаты	55°55′8″ пн. ш. 21°50′40″ у. д.
Тып будынка	палац
Архітэктурны стыль	нэаготыка
Заснавальнік	Міхал Мікалай Агінскі
Першае згадваньне	1565
Дата заснаваньня	1879
Будынкі: стайня • афіцыны
Стан	дзейнічае музэй
Сайт	Афіцыйны сайт
Палац Агінскіх на мапе Летувы Палац Агінскіх
Палац Агінскіх на Вікісховішчы

Мінуўшчына

Першыя згадкі палацу ў Плунгянах датаваныя 1565 рокам. У 1879 на замову Міхала Мікалая Агінскага(lt) быў збудаваны новы, нэагатычны палац, які служыў родавай рэзыдэнцыяй. У 1873—1902 у сядзібе Агінскіх дзейнічала музычная школа. У 1921—1934 роках у палацы дзейнічала сельскагаспадарчая школа, пасьля будынак перайшоў у распараджэньне летувіскага войска.

Пасьля Другой сусьветнай вайны ў будынку разьмясьціўся будаўнічы тэхнікум, увесь інтэр’ер быў зьнішчаны.

Цяпер у палацы дзейнічае Музэй жамойцкага мастацтва (лет. Žemaičių dailės muziejus).

Архітэктура

Фрагмэнт парку

Палац уяўляе сабой двухпавярховы прастакутны ў пляне будынак. З адваротнага боку знаходзіцца дзядзінец з басэйнам і фантанамі. Побач з будынкам знаходзяцца стайня і дзьве афіцыны ў нэагатычным стылі. У адной зь іх пражывалі палацавыя слугі, у другой у 1873—1902 разьмяшчалася музычная школа, дзе вучыўся ў тым ліку і Мікалоюс Чурлёніс (1889—1902). Палац аточаны ляндшафтным паркам krajobrazowany z końca XVIII wieku rozlokowany nad Bobrugą, w którym znajduje się oranżeria będąca kopią florenckiego Pałacu Vecchio.

Прыкладна ў сярэдзіне XVIII стагодзьдзя быў закладзены парк. Ягоная плошча складае 0,6 км². Тут знаходзіцца аранжарэя, скапіяваная паводле ўзору флярэнцкага паляцу Вэк’ё.

У парку расьце вялізны дуб, вядомы як дуб Пэркунаса (паганскага грамнічнага бога). Паводле легенды, пад гэтым дубам жрыца Галінда распаліла сьвяты вагонь, калі аднаго дня ейны каханы сышоў на вайну з крыжакамі і не вярнуўся. Галоўны каплан, бачачы ейныя сьлёзы і боль, сказаў, што толькі сьвяты вагонь зможа суцешыць гэты боль. Аднойчы, калі Галінда плакала пад дубам, у ягоную вершаліну трапіла маланка. Дуб затросься, на ягоны камель трапіла глеба, і неўзабаве на ім вырасла дзівоснай прыгажосьці кветка. З таго часу людзі сталі зваць дрэва ў гонар бога грымотаў. Дуб абвешчаны нацыянальным помнікам прыроды.