Пятрусь Граніт

Пятрусь Граніт, сапр. Іван Пятровіч Івашэвіч (24 студзеня 1909, в. Зачэпічы, Дзятлаўскі раён — 14 студзеня 1980) — беларускі паэт^[1].

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Граніт.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Івашэвіч.

Пятрусь Граніт
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	24 студзеня 1909(1909-01-24) Зачэпічы, Наваградзкі павет[d], Польская Рэспубліка
Памёр	14 студзеня 1980(1980-01-14) (70 гадоў) Зачэпічы, Жукоўшчынскі сельсавет, Дзятлаўскі раён, Гарадзенская вобласьць, БССР, СССР
Пахаваны	Зачэпічы
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт
Пятрусь Граніт у Вікісховішчы

Жыцьцяпіс

Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1927—1939 гадах працаваў брукаром, у 1930 г. уступіў у шэрагі КПЗБ. Прымаў удзел у нелегальным зьезьдзе беларускіх пісьменьнікаў у Вільні ў 1933 годзе^[1]. За рэвалюцыйную дзейнасьць арыштоўваўся ўладамі Польшчы. Пасьля ўзьяднаньня Заходняй Беларусі з БССР працаваў старшынём Беліцкага сельсавету (1939—1941).

Падчас Вялікай Айчыннай вайны быў сувязным партызанскай брыгады «Барацьба» на Гарадзеншчыне, выступаў у партызанскім друку зь вершамі. Пасьля вайны скончыў завочна Наваградзкую пэдагагічную вучэльню ў 1950 годзе, працаваў настаўнікам, загадчыкам пачатковай школы ў Зачэпічах (1945—1971)^[1].

Творчасьць

У друку ўпершыню выступіў зь вершам у 1933 годзе ў «Беларуская газэце».

Асноўныя тэмы паэтычных твораў да верасьня 1939 году — лёс сялянскай беднаты, адхаднікоў. У публіцыстычных вершах крытыкаваў палітыку нацыянальнага прыгнёту ў Польшчы, прызываў працоўных Заходняй Беларусі і ўзьяднаньню з БССР^[1].

Першая кніжка паэзіі «Над хвалямі Нёману» была падрыхтавана да друку ў 1939 годзе, але не выйшла ў сувязі з вайной.

У пасьляваеннай творчасьці пераважалі грамадзкія матывы^[1].

Аўтар зборніку паэзіі для дзяцей^[1] «Сцяжынка» (1978), нізкі вершаў апублікаваны ў зборніках «Сьцягі і паходні» (1965), «Ростані волі» (1990).