Руская мова

«Бивлия руска», выдадзеная Францішкам Скарынам

• Руская мова — агульная гістарычная назва для такіх сучасных паняцьцяў, як старабеларуская й стараўкраінская мовы^[1]. У дачыненьні да беларускага варыянту рускай мовы таксама ўжывалася назва літоўская мова^{[2][3][4][5][6][7][8]}. Атаясамліваньне рускай і літоўскай моваў тлумачыцца працэсамі сьціраньня этнічнай мяжы паміж русінамі й ліцьвінамі ў XV—XVI стагодзьдзях, што прывяло да іхняй этнічнай інтэграцыі ў Вялікім Княстве Літоўскім^[9].
• Руская мова, паводле некаторых лінгвістаў — назва царкоўнаславянскай мовы^[1]. Вядомы праваслаўны дзяяч Лаўрэнці Зізані, ураджэнец Вялікага Княства Літоўскаага, у прадмове да складзенага ім Катэхіза пісаў, што гэтая кніга «глаголемая по-гречески катехизис, по-литовски оглашение, русским же языком нарицается беседословие»^[6] й такім спосабам атаясамліваў рускую мову з царкоўнаславянскай, а літоўскую — з старабеларускай.
• Руская мова (польск. Język ruski) — у паэтычнай творчасьці філяматаў і філярэтаў — адна з назваў беларускай мовы^[10].
• Руская мова (рас. русский язык) — наркамаўскае найменьне сучаснай маскоўскай^[2][8][11] мовы, штучна ўведзенае ў беларускую мову ў выніку палітычнай рэформы беларускага правапісу 1933 году. У беларускай савецкай лексыкаграфіі назву «руская мова» ў дачыненьні да расейскай мовы ўпершыню выкарысталі ў 1937 годзе^[12].

Глядзіце таксама

• Літоўская мова
• Старабеларуская мова
• Стараўкраінская мова
• Царкоўнаславянская мова