Салават Юлаеў

Салава́т Юла́еў (па-башкірску: Салауат Юлай улы; 16 чэрвеня 1752, в. Цякеева, цяпер Салавацкі раён, Башкартастан — 8 кастрычніка 1800, Балтыйски порт, цяпер г. Палдыскі, Эстонія) — башкірскі нацыянальны герой, паплечнік Емяльяна Пугачова ў часе сялянскай вайны 1773—1775 гадоў, паэт-імправізатар^[2].

Салават Юлаеў
Дата нараджэньня	чэрвень 1754
Месца нараджэньня	Tekeyevo[d], Shaitan Kudej Volost[d], Уфімскі павет[d], Уфімскае намесьніцтва[d], Ufa and Simbirsk Governorate-General[d], Расейская імпэрыя[1]
Дата сьмерці	26 верасьня (8 кастрычніка) 1800 (46 гадоў)
Месца сьмерці	Палдыскі, Палдыскі[d], Хар’юмаа, Эстонія
Занятак	паўстанец, паэт, вайсковец
Бацька	Юлай Азналін[d]
Салават Юлаеў у Вікісховішчы

У кастрычніку 1773 г. мабілізаваны на барацьбу зь Емяльянам Пугачовым, але каля Арэнбургу перайшоў на яго бок на чале атраду башкіраў (2 тыс. чалавек). Сабраў атрад у 10 тыс. чалавек, змагаўся пад Арэнбургам, Кунгурам, у 1774 г. заняў Краснаўфімск. Пугачоў надаў яму чын брыгадзіра.

5 сьнежня 1774 г. Салават Юлаеў быщ узяты ў палон, пасьля пакараньня бізунамі і клеймаваньня ў кастрычніку 1775 году высланы на вечную катаргу ў крэпасьць Рогервік на Балтыйскім моры (цяпер горад Палдыскі, Эстонія), дзе и памёр.

Вершы Салавата Юлаева (ствараліся і перадаваліся ў вуснай форме) заклікалі народ да барацьбы з прыгнятальнікамі, апявалі прыгажосьць роднага краю, каханьне. У гонар Салават Юлаева названы горад Салават у Башкартастане, яго вобраз адлюстраваны ў творах літаратуры і мастацтва^[2].