Слабадан Мілошавіч

Слабадан Мілошавіч (па-сэрбску (кірыліцай):  Слободан Милошевић ; 20 жніўня 1941, Пажаравац, нацысцкая Сэрбія — 11 сакавіка 2006, Гаага, Нідэрлянды) — югаслаўскі і сэрбскі палітычны дзяяч, прэзыдэнт Сэрбіі (1989—1997), прэзыдэнт Фэдэратыўнай рэспублікі Югаславіі (1997—2000). Старшыня Сацыялістычнай партыі Сэрбіі ад ейнага заснаваньня. Прыйшоў на пасаду прэзыдэнта з праграмай рэфармаваньня Канстытуцыі Югаславіі з прычыны маргіналізацыі Сэрбіі і ейнай палітычнай няздольнасьці спыніць альбанскіх сэпаратыстаў у вобласьці Косава.

Слабадан Мілошавіч
Slobodan Milošević
Слабадан Мілошавіч на падпісаньні Дэйтанскага пагадненьня
3-і прэзыдэнт Фэдэратыўнай рэспублікі Югаславіі
23 ліпеня 1997 — 7 кастрычніка 2000
Прэм’ер-міністар	Радое Конціч Момір Булатавіч
Папярэднік	Зоран Ліліч
Наступнік	Ваіслаў Каштуніца
1-ы Прэзыдэнт Рэспублікі Сэрбіі
11 студзеня 1991[a] — 23 ліпеня 1997
Прэм’ер-міністар	Драгуцін Зяленавіч Радаман Божавіч Нікола Шаінавіч Мірка Мар’янавіч
Папярэднік	Пасада заснаваная
Наступнік	Мілан Мілуцінавіч
7-ы старшыня Прэзыдыюму Сацыялістычнай рэспублікі Сэрбіі
8 траўня 1989 — 11 студзеня 1991[a]
Прэм’ер-міністар	Дэсімір Ефціч Станка Радмілавіч
Папярэднік	Пэтар Грачанін
Наступнік	Пасада скасаваная
11-ы старшыня Зьвязу камуністаў Сэрбіі
15 траўня 1986 — 8 траўня 1989[a]
Прэм’ер-міністар	Дэсімір Ефціч Станка Радмілавіч
Папярэднік	Іван Стамбаліч
Наступнік	Богдан Трыфунавіч
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	20 жніўня 1941 Пажаравац, Сэрбія
Памёр	11 сакавіка 2006 (64 гады) Гаага
Партыя	Зьвяз камуністаў Югаславіі (1959—1990) Сацыялістычная партыя Сэрбіі (1990—2006)
Адукацыя	юрыдычны факультэт Бялградзкага ўнівэрсытэту
Сужэнец	Mira Marković[d]
Дзеці	Марка Марыя
Бацька	Svetozar Milošević[d]
Узнагароды
Подпіс
a. ^  Стаў «старшынём Прэзыдыюму» Сацыялістычнай рэспублікі Сэрбіі (a рэспубліка ў складзе СФР Югаславіі) 8 траўня 1989. Пасьля распаду Югаславіі стаў першым прэзыдэнтам Рэспублікі Сэрбіі (у складзе наваўтворанай Фэдэратыўнай рэспублікі Югаславіі) з 11 студзеня 1991.

У сваё знаходжаньне на пасадах прэзыдэнта Сэрбіі і ФРЮ ўнёс некалькі значных паправак у канстытуцыю Сэрбіі, якія зьменшылі правы аўтаномных абласьцей Сэрбіі, і ў 1990 року пераўтварыў Сэрбію з цітаісцкай аднапартыйнай у шматпартыйную сыстэму. За ягоным кіраваньнем адбыўся распад Югаславіі і шэраг грамадзянскіх войнаў, заснаваньне Фэдэратыўнай рэспублікі Югаславіі з колішніх югаслаўскіх рэспублік Сэрбіі і Чарнагорыі, Дэйтанскія перамовы ад імя басьнійскіх сэрбаў, якія скончылі Басьнійскую вайну, і адхіленьне яго ад пасады ў 2000 року.

У часе бамбаваньняў Югаславіі сіламі НАТО ў 1999 року Міжнародны трыбунал па былой Югаславіі (МТБЮ) абвінаваціў Мілошавіча ва ўчыненьні ваенных злачынстваў у Босьніі, Харватыі і Косаве^[1]. У выніку дэманстрацыяў пасьля спрэчных выбараў 2000 року Мілошавіч сышоў з пасады, а 31 сакавіка 2001 року арыштаваны па абвінавачваньні ў карупцыі, злоўжываньні ўладай і прысабечваньні^[2][3]. Расьсьледаваньне сутыкнулася зь адсутнасьцю доказаў, пасьля чаго сэрбскі прэм’ер-міністар Зоран Джынджыч выдаў пастанову пра экстрадыцыю Мілошавіча ў МТБЮ дзеля разьбіральніцтва па абвінавачваньні ў ваенных злачынствах^[4]. У пачатку судовага працэсу Мілошавіч назваў Трыбунал незаконным, бо ён ня быў утвораны са згоды Генэральнай Асамблеі ААН, і з гэтай прычыны адмовіўся ад паслуг адваката^[5]. Судовы працэс цягнуўся пяць гадоў да скону Мілошавіча ў турэмнай камэры^[6] ад інфаркту міякарда^[7][8].

У лютым 2007 року Міжнародны Суд ААН на працэсе генацыду ў Босьніі пастанавіў, што дачыненьняў Сэрбіі і Мілошавіча да генацыду, учыненага басьнійскімі сэрбамі падчас Басьнійскай вайны, ня выяўлена. Аднак суд высьветліў, што Мілошавіч, а таксама іншыя сэрбы зьдзейсьнілі парушэньне Канвэнцыі супраць генацыду, не прадухіліўшы генацыд і адмовіўшыся супрацоўнічаць з МТБЮ ў справе пакараньня адказных за генацыд, у прыватнасьці генэрала Ратка Младзіча, а таксама ў парушэньні ўласнага абавязаньня падпарадкоўвацца часовым мерам, абумоўленым Судом^[9].