Страла (сузор’е)

Страла́ (па-лацінску: Sagitta, Sge) — невялікае сузор’е ў паўночнай частцы зорнага неба. Хоць Страла і зьяўляецца старажытным сузор’ем, але ў ім ня маецца ніводнай зоркі больш як трэцяй зорнай велічыні; гэта таксама трэцяе найдрабнейшае сузор’е (пасьля Малога Каня і Крыжа). Страла была пералічаная Пталемэем сярод 48 старажытнагрэцкіх сузор’яў, і застаецца адным з 88 сучасных сузор’яў. Стралу можна назіраць зь любога пункту Зямлі, апрача як за паўднёвым палярным кругам.

Гэтая назва мае некалькі сэнсаў. Калі вас цікавяць іншыя сэнсы, глядзіце таксама Страла (неадназначнасьць).

Страла
Сьпіс зорак у сузор’і Стралы
Лацінская назва	Sagitta
· у родным склоне	Sagittae
· скарот	Sge
Простае ўзьняцьцё	19,8333г
Схіленьне	+18,66°
Квадрант	NQ4
Плошча	80 кв. гр. (86-е)
Зорак паводле Баера/Флэмстыда	19
Зорак з плянэтамі	2
Зорак ярчэй за 3.00m	0
Зорак у 10 пк (32,62 сьв. г.)	1
Найярчэйшая зорка	γ Sge (3,51m)
Найбліжэйшая зорка	Глізэ 745 (28,14 сьв. г., 8,63 пк)
Аб’екты Мэсье	1
Памежныя сузор’і	Лісічка Гэркулес Арол Дэльфін
Назіраецца ў шыротах паміж +90° і −70°. Найлепш назіраецца ў 21:00 на працягу жніўня.

Страла месьціцца ў плоскасьці Млечнага Шляху і мяжуе зь Лісічкай, Гэркулесам, Арлом і Дэльфінам.

Адметнасьці

Сузор’е Страла ў начным небе.

Зоркі

Ніжэй пералічаныя самыя яскравыя зоркі Стралы:

• α Стралы (традыцыйная назва «Шам») — яскравы жоўты гігант спэктральнай клясы G1 II (4,37^m) за 610 сьв. гадоў ад Зямлі, які разам з β Стралы (таксама 4,37^m) утварае або «пер’і» дрэўца стралы, або стралу з двума наканечнікамі, якая выкарыстоўвалася ў рымскай арміі.
• γ Стралы — халодны гігант (M0 III, 3,47^m), які разам з δ Стралы і ε Стралы ўтварае «дрэўца». Зорка палягае за 170 сьв. гадоў ад Зямлі.
• δ Стралы — M2 II+A0 V (мяркуецца аптычнай падвойнай зоркай, але можа быць адзіночнай зоркай са складаным спэктрам), 3,82^m.
• ε Стралы — G8 III, 5,66^m, кратная зорка (4 кампанэнты, кампанэнт B — аптычны).
• η Стралы — зорка спэктральнай клясы K2 III зорнай велічыні 5,1, якая належыць да рухальнай групы Гіяды.

Аб’екты глыбокага космасу

• M71 — слаба канцэнтраваная шаравая скупнасьць, якая доўгі час лічылася шчыльнай расьсеянай зорнай скупнасьцю. Яна знаходзіцца за 13 000 сьв. гадоў ад Зямлі і ўпершыню была адкрытая Жанам Філіпам дэ Шэзо ў 1745 або 1746 годзе.

Гісторыя

У Старажытнай Грэцыі, дзе, хутчэй за ўсё, упершыню^[1] пачалі лічыць гэты кавалак неба асобным сузор’ем, яго называлі Oistos.^[2] Тым ня менш, шумэрская назва сузор’я выглядае як KAK.SI.KI.^[2]

Ёган Баер, які даваў зоркам абазначэньні, зоркам Стралы даваў літары зоркам ў адваротным парадку іх яскравасьці. Такім чынам, самая яскравая зорка атрымала літару γ. Такім самым чынам былі дадзеныя абазначэньні зоркам Стральца.