Сяргей Чыгрын

Сярге́й Мікала́евіч Чыгры́н (нар. 24 верасьня 1958, вёска Хадзявічы, Слонімскі раён Гарадзенскай вобласьці, БССР) — беларускі паэт, літаратуразнавец, гісторык, краязнавец, перакладчык, журналіст.

Сяргей Чыгрын
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	24 верасьня 1958 (66 гадоў) Хадзявічы, Слонімскі раён Гарадзенскай вобласьці
Літаратурная дзейнасьць
Род дзейнасьці	паэт, літаратуразнавец, гісторык, краязнавец, перакладчык, журналіст
Гады творчасьці	з 1975
Мова	беларуская
Дэбют	верш «Сьвеціць сонейка»
Творы на сайце Kamunikat.org

Жыцьцяпіс

Скончыў Хадзявіцкую няпоўную сярэднюю школу (1974), тэатральнае аддзяленьне Магілёўскай культасьветвучэльні і філялягічны факультэт БДУ (1985). Працуе загадчыкам аддзелу культуры і спадчыны «Газэты Слонімскай» і загадчыкам літаратурнай часткі Слонімскага беларускага драматычнага тэатру. Сябра Саюзу беларускіх пісьменьнікаў^[1], Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў і Беларускай асацыяцыі журналістаў. Жыве ў Слоніме.

Творчасьць

Дэбютаваў вершам «Сьвеціць сонейка» у часопісе «Бярозка» (1975). Аўтар зборнікаў паэзіі «Шчырая Шчара» (1993), «Горад безь цябе» (1999), «Лірыка» (2007), «Камень Міндоўга» (2009), кнігаў гісторыка-краязнаўчых артыкулаў «Янка Купала і Слонімшчына» (1993), «Родам са Слонімшчыны» (2003), «Пакліканыя на родны парог» (2005), «Чамяры і чамяроўцы» (2006), «У пошуках слонімскіх скарбаў» (2007), «Беларуская Беласточчына» (2008), «Тэатар у Слоніме» (2008), «Зь беластоцкай зямлі» (2008), «Мастак Антон Карніцкі» (2009), «Жыў роднай песьняй» (2010), «Па сьлядах Купалы і Коласа» (2012), «Такі іх лёс» (2012) і многіх іншых.

Апублікаваў сотні артыкулаў з дасьледаваньнямі жыцьцёвага і творчага шляху Язэпа Стаброўскага, Тодара Лебяды, Сяргея Хмары, Яна Пятроўскага, Гальяша Леўчыка, Міколы Шкялёнка і іншых дзеячоў беларускай літаратуры, гісторыі і культуры. А таксама шэраг артыкулаў, зьвязаных з гісторыяй Слонімшчыны, беларускай эміграцыяй, літаратурнай Беласточчынай. Уклаў і выдаў літаратурную спадчыну С. Грынкевіча, Ф. Грышкевіча, У. Казлоўшчыка (Беласток, «Вяртаньне да сваіх», 1999), гістарычныя нарысы Міколы Шкялёнка (Беласток, «Беларусь і суседзі», 2003), Сяргея Хмары «Рабінавы хмель» (2008), Леаніда Трубача «Паміж песьняй і болем» і іншыя.

На беларускую мову пераклаў вершы францускіх паэтаў — Поля Элюара, Люізы Мішэль, Эжэна Пацье, Поля Вэрлена і ўкраінскіх паэтаў — Рыгора Елішэвіча, Валерыя Бойчанкі, Любові Пшанічнай і іншых. Пераклаў таксама п’есы А. Хайта, К. Манье, Э. Усьпенскага, К. Гальдоні, А. Астроўскага, С. Міхалкова, С. Пракоф’евай, Н. Абрамцавай, Г. Лабакіна, К. Папова, М. Каляды і іншых драматургаў. Многія спэктаклі па п’есах гэтых драматургаў пастаўленыя на сцэне Слонімскага беларускага драмтэатру й іншых тэатраў Беларусі. Напісаў таксама п’есу для дзяцей «Белая мышка» (пастаўленая ў 2005). Аўтар шматлікіх паштовак, буклетаў, плякатаў, прысьвечаных гісторыі Беларусі.

Бібліяграфія

Кніга, дзе Віктар Швед на абложцы, а С. Чыгрын выдавец^[2].

• «Шчырая Шчара» (паэзія, 1993)
• «Янка Купала і Слонімшчына» (1993)
• «Горад безь цябе» (паэзія, 1999)
• «Мора Віктара Шведа»^[2] (2000)
• «Родам са Слонімшчыны» (2003)
• «Пакліканыя на родны парог» (2005)
• «Чамяры і чамяроўцы» (2006)
• «У пошуках слонімскіх скарбаў» (2007)
• «Лірыка» (паэзія, 2007)
• «Беларуская Беласточчына» (2008)
• «Тэатар у Слоніме» (2008)
• «Зь беластоцкай зямлі» (2008)
• «Камень Міндоўга» (паэзія, 2009)
• «Мастак Антон Карніцкі» (2009)
• «Жыў роднай песьняй» (2010)
• «Альбярцін» (2011)
• «Па сьлядах Купалы і Коласа» (2012)
• «Такі іх лёс» (2012)
• «Сярод сваіх людзей» (2012)
• «Жыцьцё і творчасьць Анатоля Іверса» (2012)
• «Слонімскія падмуркі» (2012)
• «Іншых шляхоў не было» (2013)
• «Краязнаўчымі сьцежкамі Зэльвеншчыны» (2013)
• «Легенды і паданьні Слонімшчыны» (2013)
• «Слонімскі буквар» (2013)
• «Хочацца дахаты» (2014)
• «Гісторыя Слоніма на старых фатаздымках і паштоўках» (2014)