Тодар Куніцкі

Тодар Куніцкі (14 траўня 1899, Повязынь каля Маладэчна, зараз Радашкавіцкі сельсавет Маладэчанскага раёну — 5 сакавіка 1985, Гданьск) — беларускі грамадзка-палітычны дзяяч.

Тодар Куніцкі
Род дзейнасьці	грамадзка-палітычны дзяяч, лекар
Дата нараджэньня	14 траўня 1899
Месца нараджэньня	Павязынь
Дата сьмерці	5 сакавіка 1985
Месца сьмерці	Гданьск
Месца пахаваньня	Гданьск
Месца вучобы	Унівэрсытэт Стэфана Баторыя[d] мэдычны факультэт Віленскага ўнівэрсытэту[d]
Занятак	лекар
Сябра ў	Беларускі студэнцкі саюз і Беларускі інстытут гаспадаркі і культуры
Тодар Куніцкі ў Вікісховішчы

Адзін з заснавальнікаў Беларускага Студэнцкага Саюзу ва Ўнівэрсытэце імя Стэфана Баторага ў Вільні і Беларускага Сялянскага Саюзу.

У траўні 1931 прыняты ў БІГіК разам з Браніславам Туронкам^[1].

У 1933 скончыў мэдычны факультэт Віленскага ўнівэрсытэту, працаваў лекарам на Беласточчыне — у Гайнаўцы і Ясяноўцы. 3 чэрвеня 1937 году Галоўная ўправа ў справах літаратуры і выдавецтваў Беларускай ССР (Галоўліт БССР) выдала Загад № 33 «Сьпіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі зь бібліятэк грамадзкага карыстаньня, навучальных установаў і кнігагандлю». Паводле Загаду, «усе кнігі» Радаслава Астроўскага прадугледжвалася «спальваць»^[2].

У час Другой сусьветнай вайны — у Вільні. Пасьля вайны пераехаў зь сям’ёю ў Польшчу, працаваў лекарам у Гданьску, дзе і памёр.

Беларускі дасьледнік гісторыі Міхась Казлоўскі здолеў, аднак, знайсьці старую (яшчэ 19 стагодзьдзя) хату ў вёсцы Повязынь на Маладэчаншчыне, дзе нарадзіўся Куніцкі, а ў той хаце (дакладней, у паветцы пры ёй) — тое-сёе з фатакартак і партрэт Куніцкага, выкананы самадзейным мастаком^[3].