Уладзімер Каліноўскі

Уладзімер Сямёнавіч Каліноўскі (16 чэрвеня 1889, Ваўкавыск — 1940 ?, Старабельск, Варашылаўградзкая вобласьць?^[1]) — беларускі грамадзка-палітычны дзеяч, пасол польскага Сойму.

Вікіпэдыя мае артыкулы пра іншых асобаў з прозьвішчам Каліноўскі.

Скончыў Гарадзенскую гімназію ў 1910, юрыдычны факультэт Пецярбурскага ўнівэрсытэту ў 1914. Праслухаў поўны курс Археалягічнага інстытуту і Ўсходняй акадэміі ў Петраградзе. Працаваў у Пецярбурскім судовым ведамстве. Пасьля кастрычніцкага перавароту ў Народным камісарыяце харчаваньня. У ліпені 1921 году як рэпатрыянт зьехаў у Заходняй Беларусь.

Быў вядомы сярод беларускіх сялянаў, дапамагаў ім у юрыдычных пытаньнях. Узначаліў у 1922 годзе мБеларускі выбарчы камітэт у Ваўкавыску па Беластоцкай акрузе^[2]. Абраны паслом Сойму зь Беластоцка-Сакольскай акругі ад Блёку нацыянальных меншасьцяў. Польскі суд 23 чэрвеня 1923 ануляваў яго дэпутацкі мандат прызнаўшы, што Каліноўскі ня мае польскага грамадзянства. У ліпені 1923 Каліноўскі быў арыштаваны і высланы з Польшчы.

Са сьнежня 1923 у Менску. У лютым 1924 — ліпені 1925 кіраўнік справамі і юрысконсульт Беларускага сельскагаспадарчага інстытуту. У 1925—1927 працаваў на розных пасадах у ЦВК БССР. Зь 1 кастрычніка 1927 да 1 верасьня 1929 — дацэнт катэдры гісторыі польскай культуры пэдагагічнага факультэту БДУ.

Супрацоўнічаў у часопісамі «Полымя», «Савецкае будаўніцтва», газэтамі «Савецкая Беларусь», «Звязда». Далейшы лёс невядомы.

Творы

• Зямельная палітыка ў Польшчы // Полымя. 1925, № 5;
• Палітычныя партыі і аб’яднаньні ў сучаснай Польшчы // Тамсама. 1926, № 2, 4—5;
• Краткий обзор экономического и финансового положения Польши // Савецкае будаўніцтва. 1926, № 1;
• Торговые договоры Польши // Тамсама. 1926, № 4.