Франсіска Франка

Франсі́ска-Эрмэнэхі́льда-Тэо́дула Фра́нка-Баамо́ндэ-Сальґа́да-Па́рда (па-гішпанску: Francisco Paulino Hermenegildo Teódulo Franco y Bahamonde Salgado Pardo; 4 сьнежня 1892 — 20 лістапада 1975) — гішпанскі вайсковец і палітык.

Франсіска Франка
Francisco Franco Bahamonde
кіраўнік гішпанскага ўраду[d]
28 верасьня 1936 — 9 чэрвеня 1973
Папярэднік	Хуан Негрын[d]
Наступнік	Люіс Карэра Блянка[d]
начальнік сухаземных войскаў Гішпаніі[d]
19 траўня 1935 — 23 лютага 1936
Папярэднік	Carlos Masquelet Lacaci[d]
Наступнік	José Sánchez-Ocaña Beltrán[d]
Director of the General Military Academy[d]
1927 — 1931
кіраўнік іспанскай дзяржавы[d]
1 кастрычніка 1936 — 20 лістапада 1975
Папярэднік	Мануэль Асанья[d]
Наступнік	Хуан-Карляс I
галоўнакамандуючы
8 чэрвеня 1923 — 11 лютага 1926
Папярэднік	Рафаэль дэ Валенсуэла і Урсаіс[d]
Наступнік	José Millán Astray[d]
галоўнакамандуючы
з 10 кастрычніка 1920
галоўнакамандуючы
з 21 верасьня 1936
Capitán general de las Islas Baleares[d]
12 лютага 1933 — люты 1935
Папярэднік	Miguel Núñez de Prado y Susbielas[d]
Наступнік	Мануэль Годэд[d]
Асабістыя зьвесткі
Нарадзіўся	4 сьнежня 1892(1892-12-04)[1][2][3][…] Фэроль, Ля-Каруньня[d], Галісія, Гішпанія[4]
Памёр	20 лістапада 1975(1975-11-20)[5][1][2][…] (82 гады) Мадрыд, Гішпанія[5]
Партыя	Традыцыяналісцкая іспанская фаланга саветаў нацыянальнага сіндыкалісцкага наступлення[d]
Адукацыя	Таледзкая пяхотная акадэмія[d] (1910)
Сужэнец	Кармэн Полё[d]
Дзеці	Кармэн Франка[d][3]
Бацька	Нікаляс Франка Сальгада-Арауха[d]
Маці	Піляр Баамондэ-і-Парда дэ Андрадэ[d]
Узнагароды	залаты мэдаль правінцыі Тарагоны[d] (1951) прыёмны сын Аўеда[d] (26 кастрычніка 1934 — 2012) прыёмны сын Куэнкі[d] (1951 — 2009)
Подпіс

Біяграфія

Нарадзіўся ў горадзе Фэроль (правінцыя Ля-Каруньня, Гішпанія). Скончыў вайсковую акадэмію ў Таледа.

У чэрвені 1936 году ў Марока пачаўся ваенны бунт нацыяналістычна настроеных сіл, які неўзабаве перакінуўся на Гішпанію, ахапіў краіну і выклікаў Гішпанскую грамадзянскую вайну. Кіраўнікі паўстаньня стварылі хунту, якая 1 кастрычніка 1936 году вызначыла Франсіска Франка кіраўніком гішпанскага нацыянальнага ўраду і частак Гішпаніі, якія знаходзіліся пад кантролем паўстанцаў, і генэралісімусам краіны. У лістападзе 1936 году ўрад пад ягоным кіраўніцтвам прызналі Нямеччына і Італія і пачалі аказваць палітычную і ваенную падтрымку новаму ўраду.